(ترجمه)

ولادیمر پوتین، رئیس جمهور روسیه، به‌تاریخ ۱۰ دسمبر/دسامبر ۲۰۱۹م نخستین بیانیۀ عمومی‌اش را در خصوص حزب اسلامی – سیاسی حزب‌التحریر این‌گونه ایراد کرد: «این سازمان در سال ۱۹۵۳م در بیت‌المقدس توسط یک قاضی محکمه/دادگاه شرعی تأسیس شد. در کتاب‌های اساسی این حزب صریحاً به لزوم ایجاد یک خلافت از طریق قاپیدن قدرت و گسترش مفاهیم‌اش در کشورهای گوناگون جهان، از جمله دولت روسیه، تأکید شده‌است. فعالیت این سازمان در بسیاری از کشورها قانونی است.» او این سخنان را در جلسۀ شورای حقوق‌بشر در پاسخ به اظهاراتی گفت که یک حقوق‌دان برجسته بنام یوری کوستانوف در مورد محکومیت اعضای حزب‌التحریر به بیش‌از ۲۵ سال زندان، بدون این‌که هیچ دلیلی مبنی بر دست‌داشتن آنان در حملات تروریستی موجود باشد، بیان کرده‌بود.

برعلاوه، پوتین دلایلی را توسط ادارات امنیتی برای این حقوق‌دان ارائه کرد تا این‌گونه بتواند ضرورت شناسایی حزب‌التحریر را به عنوان یک تشکیل تروریستی توجیه کند. به‌طور مثال: او گفت که این سازمان در آلمان و کشورهای عضو سازمان همکاری‌های شانگهای نیز به‌عنوان یک تشکیل تروریستی شناخته می‌شود؛ حال‌آن‌که همه می‌دانند یگانه کشوری‌که حزب‌التحریر را به عنوان یک سازمان تروریستی می‌شناسد، روسیه است. هم‌چنان، وی این دلایل را نیز ارائه کرد: «فعالیت‌های این سازمان به حقایقی هم‌چون ممانعت اعضایش از پذیرش سایر ادیان، دخالت در زندگی شخصی و خانوادگی‌شان وغیره وغیره خلاصه می‌شود. البته پیامدهای گسترش افکارشان بسیار جدی است، به گونۀ مثال این‌که انتقال خون را حرام می‌دانند. آنان از انتقال خون به اطفال به‌منظور نجات دادن زندگی‌شان ممانعت می‌کنند. در آخرین رویداد فاجعه‌باری‌که سال گذشته در فدراسیون روسیه در کاباردینو بالکاریا رخ داد یک طفل کشته شد. زمانی‌که برای حامیان این کلیسا کمک ارسال شد، آنان با شدیداً مقاومت کردند تا اطفال را از این کمک‌ها دور نگه‌دارند.» وی با احساسات عجیبی سخنان‌اش را چنین خاتمه داد: «یک‌بار دیگر می‌گوییم که این تصمیم از جانب محکمه/دادگاه عالی فدراسیون روسیه در مطابقت کامل با قوانین حاکم در روسیه اتخاذ شده‌است و بناءً باید اجرا شود.»

گرچه ما در حزب‌التحریر به دنبال خوشنودی خائنین سرزمین‌های مسلمانان و رهبران کشورهای کفری نیستیم، ولی بایستی یادآور شویم که در واقع هیچ‌یک از آنان حق وارد کردن اتهام به حزب‌التحریر را ندارند، چون همه می‌دانند که طریقۀ این حزب، مبارزۀ مسلحانه نیست. پوتین با این استدلال دروغین، که روسیه به دنبال آلمان و کشورهای عضو سازمان همکاری‌های شانگهای حزب‌التحریر را به عنوان یک سازمان تروریستی شناخته‌است، تنها خودش را مسخره کرد و چیزی از خوبی و شهرت حزب‌التحریر کاسته نشد و نمی‌شود.

بی‌عدالتی‌های آشکار و محکومیت‌های غیربشری بر اعضای حزب‌التحریر در روسیه به چنان سطحی افزایش یافته‌است که ظاهراً نهادهای امنیتی، با از پیش تهیه کردن چنین پاسخ‌های دروغین و اسناد جعلی، انتظار مطرح شدن چنین پرسشی را در جلسۀ شورای حقوق‌بشر داشتند. پوتین حزب‌التحریر را یک کلیسا خواند و به ممانعت از انتقال خون متهم کرد! احتمالاً او حزب‌مان را با کلیسای شاهدان یهوه اشتباه گرفته‌است. چه این یک قلب واقعیت عمدی از جانب ادارۀ امنیت فدرال باشد یا اشتباهی تصادفی از طرف پوتین، به هر حال همۀ این موارد یک‌باردیگر پوچ بودن اتهام تروریزم را بر حزب‌التحریر از طرف ادارۀ امنیت فدرال و پوتین نشان می‌دهد.

قدرت در روسیه به دست هرکه باشد، سیاست‌های اسلام‌ستیزانه در داخل و خارج این کشور همیشه پابرجاست. امروزه قدرت این کشور را ادارات ویژه در دست دارند و آنان یگانه اشخاصی اند که از برپایی جنگ علیه اسلام نفع می‌برند. هم‌چنان لازم به ذکر است که ادارات ویژه با راه‌اندازی سیاست‌های اسلام‌ستیزانه، زیر عناوینی چون مبارزه علیه تروریزم، به دنبال حفظ و تحکیم مقام‌شان و دسترسی بیشتر به بودجۀ کشور اند؛ آنان این کار را نه‌تنها از روی تنفرشان از اسلام، بلکه نسبت به حرص و عطش‌شان به کسب قدرت نیز راه‌اندازی می‌کنند.

روسیه به شدت از اسلام هراسان است؛ چون قرن‌ها برای اشغال و محاصرۀ سرزمین‌های مسلمانان جنگید و اکنون به‌دنبال حفظ‌شان می‌باشد. اگر روسیۀ دیروز سیاست مسیحی‌سازی، آزار و شکنجه، کشتار و تبعید مسلمانان مخلص را پیش می‌بُرد، روسیۀ امروز مسلمانان را با صحنه‌سازی‌های دروغین و اتهامات جعلی از حقوق‌شان محروم می‌کند. حکام روسیه نگران ۲۰ میلیون جمیعت مسلمان این کشور اند، آنان از این افراد می‌خواهند که دین و فرهنگ بزرگ‌شان را به باد فراموشی بسپارند و صادقانه و مخلصانه به "تزار روسیه" خدمت کنند. بناءً این بیانیۀ پوتین و مبارزۀ کینه‌توزانه‌اش علیه حزب‌التحریر نیز بخشی از همین جنگ وحشیانه‌ای می‌باشد که برای قرن‌ها دولت روسیه علیه اسلام درپیش گرفته‌است. امروز، کرملین قانوناً اسلام را درین کشور ممنوع کرده نمی‌تواند؛ بناءً چنین دروغ‌هایی در خصوص خطر تهدیدات تروریستی، من‌جمله حزب‌التحریر، بیان می‌کند؛ چون آنان تهدید بازگشت امت مسلمه به ایدیولوژی‌شان – اسلام – را در اعضای حزب ما می‌بینند.

روسیه هرگز نخواهد توانست نور حقیقت را با سرکوب، دروغ، نقشه‌های مکارانه و حیله‌گری‌هایش فروکش کند! آنان مسلمانان را در سایبریا، ناحیۀ ولگا، کوه‌های اورال و قفقاز شکنجه می‌کنند و مسلمانان سوریه و لیبیا را می‌کشند، همان‌گونه که خود و پیشینیان‌شان، مسلمانان چیچن و افغانسان را به قتل رساندند! الله سبحانه وتعالی مدتی کوتاه برای‌شان فرصت می‌دهد و سپس حتماً از ارتکاب جنایات‌شان علیه مسلمانان پشیمان خواهند شد و یقیناً او سبحانه وتعالی عادل است. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ﴾

[ابراهیم: ۴۲]

ترجمه: گمان مبر که الله (سبحانه وتعالی) از آن‌چه ظالمان انجام می‌دهند، غافل است! (نه، بلکه کیفر) آن‌ها را برای روزی تأخیر انداخته‌است که چشم‌ها در آن (به خاطر ترس و وحشت) از حرکت باز می‌ایستد.

دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

مترجم: محمد حارث پویا