(ترجمه)

به تاریخ 22 فبروری 2018م، سازمان حقوق بشر سوریه در بریتانیا اعلام کرد که، در 5 روز گذشته بیش از 400 تن به شمول 150 کودک در غوطۀ شرقی به اثر بمباردمان نیروهای وحشی بشارالاسد و دولت روسیه کشته شدند. آن‌ها افراد بی‌گناه را در خانه‌ها، مغازه‌ها، مدارس، بیمارستان‌ها و شهرها، مورد هدف قرار داده و کودکان را بی‌رحمانه در آوار ساختمان‌ها دفن می‌کنند. با این حال، کودکان مجبور هستند تا رسیدن نوبت مرگ خویش، به غارها و یا زیر زمینی‌های خانه‌های خویش خود ‌را پنهان کنند. داکتران در این ویرانه‌ها و زیرزمینی‌ها در تلاش اند تا جان نوزادان و کودکان را نجات دهند. این در حال است که دبیر کل سازمان ملل متحد این وضیعت را "جهنم روی زمین" توصیف کرد.

علاوه بر این‌، تقریباً محاصرۀ 5 سالۀ دولت سوریه سبب کمبود شدید مواد اولیۀ غذایی، مواد‌ سوخت و دوا شده که در نتیجه منجر به گرسنگی و مشکلات صحی دسته جمعی در این مناطق گردیده که این امر بیشتر کودکان را تحت شعاع قرار داده است. بنابر اظهارات سازمان ملل متحد، 12درصد از کودکان زیر 5 سال مبتلاء به سوء تغذی هستند. وضعیت چنان وخیم است که مادرانی که در حالت مرگ قرار دارند، آرزوی این را دارند که الله سبحانه وتعالی جان فرزندان شان را هرچه زودتر گرفته و یا حداقل برای یک بار هم که شده پیش از مرگ، شکم سیر داشته باشند؛ زیرا از نظر آن‌ها زنده ماندن در این آوارها و مخروبه‌ها با این بمباردمان‌های شبانه‌روزی از طرف دولت خونخوار سوریه و روسیه ناممکن است.

ما می‌بینیم که بمب‌ها بر سر کودکان گرسنۀ غوطۀ شرقی شبانه‌روزی می بارد و آن‌ها در حال حاضر در معرض نابودی قرار دارند. با وجود این‌که ما روزانه هزاران کفن خونین اطفال، اشک‌های مادران بی‌سرپناه و گرسنه، تخریب این سرزمین با برکت و کشتار بی‌رحمانۀ خواهران و برادران مان را می‌بینیم اما باز هم جوانان مسلمان به این ظلم و کشتار شان سر تسلیم نکرده و در مقابل بشارالاسد، این قصاب زمان و همکاران ظالم اش، به خاطر رهایی از این زجر زمان ایستادگی می‌کنند. این شاید بدتر از آن چیزی باشد که در حلب چندی قبل صورت گرفت و هنوز هم جریان دارد. با وجود این همه وحشت سازمان‌های بین المللی، سازمان ملل و حاکمان سرزمین‌های اسلامی، این  خونریزی‌ها را نادیده گرفته و برای اسد و مجرمان هم دست‌اش که کودکان معصوم را به قتل می رسانند، به عوض مجازات، مجوز ادامۀ کشتار را می‌دهند.

با وجود این همه، آن‌ها با نشان دادن کنوانسیون‌های حقوق بشری و کرامت انسانی به جهانیان، خود را عاری از همه ظلم و بی‌عدالتی‌ها می‌دانند. واضح است که حتی همین "جهنم زندگی" که حامیان شان می‌گویند هم برای تکان دادن و بیدار ساختن وجدان شان کافی نیست. برای آن‌ها روان شدن سیلاب‌ها با خون کودکان غوطه، هزینۀ کمی است که برای رسیدن به منافع سیاسی خود در منطقه می‌پردازند. در حقیقت آن‌ها برای رسیدن به منافع سیاسی خود آماده نیستند که هیچ‌گونه سرحدی برای این همه وحشت تعیین کنند.

پس هیچ‌گونه دلیلی دیگر لازم نیست که ما حتی کمی هم به سازمان ملل متحد و رهبران سرزمین‌های اسلامی امید داشته باشیم و دل ببندیم که آن‌ها امت مسلمه را در سوریه محافظت کرده و آن‌ها را دست‌گیری کنند. آن‌ها با الفاظ صلح طلبانه و راه‌حل‌های پیشنهادی خویش در حقیقت هنوز هم می‌خواهند بشارالاسد جنایت کار را حمایت و قدرت دهند؛ تا وی به قتل، ظلم و تجاوز مسلمانان ادامه دهد. این همه فجایع چیزی است که در حقیقت ناشی از روند صلح سال گذشته میان روسیه، ترکیه، ایران و سازمان ملل بوده و چهرۀ اصلی آن‌ها را نیز نشان می‌دهد.

با وجودی که این همه جنایات قلب انسان را جریحه‌دار می‌سازد، بخش زنان در دفتر مطبوعاتی حزب التحریر یک کمپاین آنلاین را تحت عنوان "کی از اطفال غوطه دفاع می‌کند؟" راه اندازی نموده است. این کمپاین امت مسلمه و از همه بیشتر ارتش امت اسلامی را متوجه می‌سازد تا به زودترین فرصت به طریقۀ رسول الله صلی الله علیه وسلم در تأسیس دولت خلافت دست بکار شوند؛ چون این یگانه دولتی است که به کرامت انسانی ارزش قایل بوده و سپر امت مسلمه می‌باشد که به ظلم، قتل و کشتار امت مسلمه در سراسر جهان پایان می‌دهد.

﴿وَمَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَـذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا﴾

[نسا: 75]

ترجمه:و چرا شما در راه الله سبحانه وتعالی(و در راه نجات) مردان و زنان و كودكان مستضعف نمى‌جنگيد؟! همانا كه مى‏‌گويند: پروردگارا! ما را از اين شهرى كه مردمش ستم‏ پيشه‏ اند بيرون ببر! و از جانب خود براى ما سرپرستى قرار ده، و از نزد خويش ياورى براى ما تعيين فرما!

داکتر نسرین نواز

رئیس بخش زنان دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

آیا برای مسلمانی که در برابر  استبدادگران قرار می‌گیرد و بسوی اسلام بعنوان یگانه راه زندگی دعوت می‌کند حقِّی وجود ندارد؟!

(ترجمه)

از پنج ماه قبل بدینسو دو تن از جوانان مسلمان بنام‌های نایب اختر "مسئول مالی" و جنید اقبال "مهندس نساجی" به جرم این‌که حکام پاکستان را در خصوص هماهنگی و متحد شدن ذلت بار و خانمان‌سوز‌شان با امریکای شیطان محاسبه نموده و امر به معروف و نهی از منکر می‌کردند، در شهر کراچی توسط رباینده‌گان این رژیم مزدور ربوده شدند. این دو از جمله مردانی مؤمنی اند که از ذکاوت عالی برخوردار بوده و فرزندان نیک و صالحی اند که خانواده‌های مسلمان برای آنان دعای نیک می‌کنند. اوباشان و رباینده‌گان این رژیم به جرم توضیع برگه‌ها تحت عنوان "دیگر بس است رهبری بی‌اساسی که در صدد هماهنگی با امریکا باشد و عزت را از آن مطالبه نماید"، این داعیان مخلص را ربودند. چگونه می‌توان از امریکا توقع عزت داشت و بر پیمان چنین دشمنی اعتماد کرد؟ در حالی‌که الله سبحانه وتعالی از این امر هشدار داده است:

﴿الَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۚ أَيَبْتَغُونَ عِندَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا﴾

[نساء: ١٣٩]

ترجمه: آنانی‌که کفار را به جای مؤمنان، دوست خود انتخاب می‌کنند. آیا عزّت، قدرت و آبرو نزد آنان می‌جویند؟ یا این‌که عزت، قدرت و آبرو همه از آن الله (سبحانه وتعالی) است؟!

در واقع، سؤالاتی در رابطه به هم‌پیمانی امریکا در سراسر پاکستان، از جمله نیرو‌های مسلح این سرزمین مطرح شده است؛ با این حال، رژیم فاسد پاکستان برای سرکوبی هر آن کسی‌که به محاسبه این رژیم چه از طریق زبان و چه از طریق نوشتار بپردازد، از طریق جبر و اکراه اقدام می‌کند.

مسلمانان این سرزمین خوب می‌دانند که تحت رژیمی زندگی می‌کنند که حکام آن در جنگ علیه اسلام با دشمنان کنار آمده‌اند. لذا، این حکام دروازۀ آزادی بیان را تنها برای کسانی باز می‌کنند که در صدد بدنام کردن اسلام اند، ولی در مقابل کسانی‌که بسوی الله سبحانه وتعالی و رسولش ﷺ دعوت می‌کنند از خشونت و استبداد کار گرفته و دروازۀ آزادی بیان را بسته می‌کنند. اسلام نه‌تنها که بر مسلمان این حق را می‌دهد تا حاکم ستمگر را محاسبه و امر به معروف و نهی از منکر نماید؛ بلکه آن را بعنوان یک فرض دستور می‌دهد که در صورت غفلت به آن خشم الهی فرو می‌ریزد و کسی‌که در تبلیغ آن غفلت نماید مستحق عذاب الهی خواهد شد. رسول الله ﷺ می‌فرماید:

                                                                   ﴿ أَفْضَلَ الْجِهَادِ كَلِمَةُ حَقٍّ عِنْدَ سُلْطَانٍ جَائِرٍ﴾

(نسائی)

ترجمه: بهترین و افضل ترین جهاد نزد الله(سبحانه وتعالی) همانا ابراز سخن حق در مقابل حاکم ظالم و مستبد می‌باشد.

حکام پاکستان به عوض تقدیر از داعیان مخلصی که امر به معروف و نهی از منکر را وجیبۀ دینی خود می‌دانند، دقیقاً مانند قریش در سرکشی‌شان نسبت به الله سبحانه وتعالی و رسولش ﷺ عمل می‌کنند؛ طوری‌که آن‌ها به تهمت، اختطاف و ضرب و شتم کسانی می‌پردازند که به اسلام به عنوان یگانه راه زنده‌گی دعوت می‌کنند. این حاکمان کسانی اند که بخاطر منافع خود و منافع باداران‌شان حتماً چنین کاری مبادرت می‌ورزند؛ با وجودی‌که الله سبحانه وتعالی در زمینه هشدار می‌دهد:

﴿إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ﴾

[بروج: ١٠]

ترجمه: کسانی‌که مردان و زنان باایمان را شکنجه دادند سپس توبه نکردند، برای آن‌ها عذاب دوزخ و عذاب آتش سوزان است!

فلهذا، دیگر نباید در یک دولتی که تحت نام اسلام ایجاد شده است و با خون هزاران شهید آبیاری شده است ظلم و بی‌عدالتی صورت گیرد. بیائید همه باهم بویژه کسانی‌که در رسانه‌ها و سازمان‌های حقوق بشر هستند صدای عدالت خواهی مان را در تمام جاها و در همه سطوح در راستای آزاد سازی فوری فرزندان صالح و شجاع مان بلند نماییم.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه پاکستان

(ترجمه)

پرسش:

السلام علیکم و رحمت الله و برکاته!

شیخ بزرگوار ما، در حفظ الله متعال بوده باشید! دو پرسش دارم که قرار ذیل می‌باشند:

۱- وقتی‌که نطفۀ مردی با نطفۀ زن(همسرش) یک‌جا گردد و در لابراتوار آزمایش گردد، بعداً آن نطفۀ بارور جهت حامله گردیدن به رحم زن دیگری‌که بنابر سببی از حمل گرفتن به طور عادی عاجز بوده باشد، گذاشته شود، آیا چنین کاری جائز است یا خیر؟

۲- اگر آن زن همسر دوم این مرد بوده باشد، چه اشکالی دارد؟ آیا کدام حالت وجود دارد که این کار جائز بوده باشد؛ مثلاً اگر همسر دومی از انتقال نطفۀ بارور خود به همسر اولی شوهرش امتناع ورزد، شوهر همسر دوم‌اش را تهدید به طلاق نماید؟

پاسخ:

وعلیکم السلام و رحمت الله و برکاته!

گرفتن نطفۀ شوهر همراه نطفۀ(تخمه) زن و بعد از بارور ساختن آن در آزمایشگاه و انتقال آن در رحم زنی دیگر، جواز نداشته و حرام می‌باشد؛ زیرا واجب این است که آن نطفۀ بارور شده به خود آن زن(مادری‌که صاحب آن است) باز گردانیده شود، و دلیل این مدعاء پیوست بودن کلمۀ(والدات) به کلمۀ(اولادهن) در قرآن کریم می‌باشد؛ چنان‌چه الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَالْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلَادَهُنَّ﴾

[بقرة: ۲۳۳]

ترجمه: مادران، اولادهای‌شان را شیر بدهند.

بناءً مادر طفل به دنیا می‌آورد و طفل اولاد او می‌باشد. بنابر این، برای زن جایز نیست که غیر از اولادش را به دنیا آورد. در جای دیگر الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَاللَّهُ أَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ﴾

[نحل: ۷۸]

‏ترجمه: الله(سبحانه وتعالی) شما را از شكم‌های مادران‌تان بيرون آورد.

و هم‌چنین می‌فرماید:

﴿إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِي وَلَدْنَهُمْ﴾

[مجادله: ۲]

ترجمه: هر آینه مادران‌شان تنها زنانی هستند كه ايشان را زائيده‌اند.

با در نظر داشت آیات قرآنی، مادر است که تولد می‌نماید؛ پس برای مادر جایز نیست که به غیر از اولادش، کسی را تولد نماید که مادر او نمی‌باشد. بناءً هیچ حالتی وجود ندارد که مرتکب شدن این حرام جائز بوده باشد، و لو اگر زن این‌کار را ننماید، تهدید به طلاق و یا چیز دیگری گردد؛ زیرا حق همان چیزی است که باید از آن پیروی شود؛ نه از چیز دیگر، و کسی‌که زن را در این حالت تهدید می‌نماید، به گناه رو آورده است.

خلاصۀ سخن این‌که: وقتی‌که تداوی چنین اقتضاء نماید که تخمۀ زن با نطفۀ شوهرش در آزمایشگاه بارور شود، پس واجب است که آن تخمۀ بارور شده به رحم همان زن، که صاحب آن تخمه است، گذاشته شود، نه در رحم زن دیگر؛ اگرچه آن زن، همسر دوم این مرد باشد؛ در غیر آن چنین کاری حرام می‌باشد.

برادر شما عطاء بن خلیل ابورشته