کمپاین «چهارده سال ترور و وحشت» که در هفتم اکتوبر به مناسبت چهاردهمین سال اشغال افغانستان توسط امریکا و ناتو برگذار شده بود، بصورت موفقانه پایان یافت. این کمپاین که به هدف افشای چهره‌ی اصلی اشغال‌گران، برجسته ساختن جنایت‌ها، خیانت‌ها و رسوا ساختن برنامه‌های شان راه اندازی شده بود، با استقبال گستردۀ مردم مواجه گردید، و در راستای پخش اهداف، پیام‌ها و شعارهای این کمپاین سهم فعالی را ایفا نمودند.

در این کمپاین طی مقالات، تحلیل‌ها، تصاویر، صوتی‌ها و فلم‌ها واقعیت اشغال به بررسی گرفته شده بود و پیامدهای شوم چهارده ساله‌ی حضور اشغال‌گران در عرصه‌های مختلف زندگی مردم افغانستان از زاویه عقیدۀ اسلامی مطالعه و راه حل‌های اساسی برای بیرون رفت از مشکلات ارایه گردید، تا باشد که مردم با چنگ زدن به این راه حل‌ها بتوانند در برابر اشغال ایستادگی نموده و تمام پروسه‌ها و برنامه‌های شان را رد و خنثی نمایند.

از سوی دیگر، رسانه‌ها یکبار دیگر خیانت شان را در قضایای سرنوشت ساز امت به نمایش گذاشته و این کمپاین را انعکاس نداده و از پخش و نشر پیام‌های آن اباء ورزیدند و ثابت ساخت که رسانه‌های افغانستان در مطابقت با آجنداهای استعماری و به دستور سفارتخانه‌های غربی به نشرات می‌پردازند.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر ـ ولایه افغانستان

خبر:

در نتیجه ی دو حمله هوایی نیرو های امریکایی در ولسوالی گومل ولایت پکتیکا 21 تن جان های خود را از دادند.

باشنده گان این ولسوالی، تمام کشته شده گان را غیر نظامیان می دانند. این در حالیست که قوماندان امنیه این ولایت قربانیان این رویداد تکان دهنده را افراد مسلح می خواند. یک تن از بزرگان قومی این ولایت می گوید که این افراد در حالی از سوی نظامیان خارجی مورد حمله قرار گرفتند که به هدف رفع یک مشکل حقوقی بسوی قریه درحال حرکت بودند. وی همچنان می افزاید که در بمباردمان نخست 16 تن کشته شدند؛ سپس حمله دوم جان 5 تن دیگر را گرفت.

تبصره: 

این در حالیست که رویداد تکان دهنده ی گومل ولایت پکتیکا از سوی رسانه ها مورد توجه قرار نگرفته و منحیث یک قضیه عادی و پیش پا افتاده با آن بر خورد کردند. انعکاس نیافتن این رویداد تکان دهنده ما را به این نتیجه می رساند که رسانه ها در خدمت استعمار و اهداف آنها بوده و هیچ گاهی با نشر همچو خبرها منافع استعمار گران و مزدوران آنها را به خطر مواجه نمی کنند. از این رو، از رسانه های که هدف شان ترویج مفکوره های غرب و ارزش های دموکراسی است، و برنامه های شان را سفارتخانه ها تمویل می کند، نمی توان جز این انتظار داشت. رسانه های که از کاه، کوه می سازند، اما رویداد پکتیکا را از پوشش خبری خود حذف می کنند. این نخستین بار نیست که رسانه ها مزدور پرده بر جنایات دشمنان مردم می کشند، بلکه بارها نیروهای اشغال امریکایی و ناتو دست شان به خون مردمان این سرزمین آلوده گشته؛ اما از سوی این رسانه ها انعکاس نیافته است.

  از جانب دیگر، حکومت مزدور جان کری نیز چشم و گوش خود را در برابر این رویداد تکان دهنده بسته است، تو گویی که اصلأ چنین رویداد اتفاق نیافتده و ما دچارتوهم شده ایم. باید دانست که حکومت برای حفظ منافع خود و باداران شان که از اولویت های اساسی به شمار رفته تلاش نموده و هیچ گاه آنرا با خطر مواجه نمی سازند. چنانچه پرداختن به چنین رویدادی که همزمان با ورود مبتکر حکومت وحشت ملی جان کری بوده وی آمده است تا با کشیدن گوش سران مزدور حکومت وحشت ملی اختلافات میان آنها از میان برده و روند درست حکومت داری مبتنی بر منافع امریکا را به آنها گوشزد نماید، خلاف منافع این سران مزدور و بادارانشان می باشد. از این رو، رویداد تکان دهنده ی پکتیکا به هیچ وجه قلب های آنها را به درد نیاورده و آنها را وادار به سخن گفتن نکرد تا مبدا بادارشان از آنها برنجد و برای تنبیه آنها را از بستر خواب خود دور نموده و در پیشبرد امور که خود از آن عاجز اند، تنها رهایشان کند.

برای استعمار گران و مزدورانشان جان انسان ها هیچ ارزش نداشته و برای رسیدن به منافع خود حاضر اند تا جان های بیشتری را بگیرند. استعمار برای رسیدن به اهداف خود از جان انسان ها مایه گذاشته و در هیچ یک از سرزمین های اسلامی جان انسان ها مانع رسیدن آنها به اهداف شان نمی شود. از جانب دیگر، مزدوران دست نشانده و رسانه های که شب و روز شان در خدمت استعمار سپری می شود، نیز آنها را در این امر یاری رسانده یا در کشتار مسلمانان با آنها دست به یکی می کنند و یا هم پرده با جنایات آنها می کشند.

سهیل صالحی

خبر:

شورای امنیت سازمان ملل حمایت خویش را از برنامه جدید گفتگوهای صلح سوریه بعد از اینکه شمار کشته شدگان حمله رژیم بشار بالای شهرهای تحت کنترول انقلابیون که به کشته شدن بیش از 100 تن انجامید، اعلام نمود. سازمان ملل نیز حمایت خود را از این برنامه درست چند ساعت بعد از محکوم نمودن حملات مرگبار روز شنبه در شهر دوما که در طول چهار سال جنگ سوریه بی سابقه بود، اعلام کرد.

تبصره:

انقلاب مبارک شام به تاریخ پانزدهم مارچ سال 2011م آغاز شد که در آن هزاران نفر معترض در اکثر شهرهای سوریه علیه رژیم مستبد اسد ودست نشانده غرب، قیام نمودند؛ مسلمانان سوریه ثابت قدم و صبورانه همه چیز شان را با تحمل ظلم شدید اسد که توأم با قتل عام، شکنجه وتجاوز بالای مردان، زنان و کودکان بی گناه بود از دست دادند، هر چیز خود را در دفاع از انقلاب مقدس دریغ نه نموده اند.

موقف کفری اسد را با درک منبع قدرت او(کشورهای غربی وهم پیمانان منطقوی آن) که محرک اصلی وی در ظلم بالای مسلمانان است، تشکیل می دهد. برنامه فعلی صلح سازمان ملل که به تاریخ 17اگست 2015 در موافقت با نشست ژینو در سال 2012 توسط شورای امنیت آماده شده بود، واقعیت حمایت غرب از اسد را برملا می سازد. وزیر خارجه روسیه سرگی لاوروف، در نشست مسکو با همتای ایرانی خود محمد جواد ظریف گفت: "روسیه خروج بشار اسد از دولت آینده سوریه را به حیث پیش نیاز صلح قبول ندارد." وی بدون نام بردن از اسد افزود: "درحالیکه برخی از شرکای ما به این باور اند که موافقت با کناره گیری رئیس جمهور[اسد] از موقف اش در دوره اخیر دولت انتقالی آینده  ضروری می باشد، اما برای روسیه این موضوع قابل قبول نیست."

دولت های غربی به این ترتیب به سرپا نگهاه داشتن و حمایت رژیم های دیکتاتور که بدون درنظرداشت کدام ارزش اخلاقی وانسانی بالای اتباع خود ظلم می کنند وآنها را به قتل می رسانند، ادامه می دهند. به این اساس انتقال قدرت سیاسی در سوریه که به حیث تنها روش برآوردن خواست های مشروع مردم سوریه تلقی می شود، چیزی بیش از ادامه برنامه های سیاسی نامشروع غرب برای سوریه نمی باشد. امت می داند که سیاست های سرمایه داری دول غربی برای مسلمانان به جز بدبختی وذلت چیزی بیش نیست. حالا غرب نمی تواند با سیاست های خود مسلمانان را فریب دهد وآن هم برادارن بیدار وآگاه سوری مان را، بلآخره غرب در برنامه های شوم اش برای مردم سوریه وانقلاب مبارک شان که هدف آن وحدت مسلمانان تحت چتر عدالت دولت خلافت است، ناکام خواهد ماند. چنانچه الله سبحانه وتعالی می فرماید:

وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ ۚ وَيَمْكُرُونَ وَيَمْكُرُ اللَّهُ ۖ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ

[انفال:30]

(به خاطر بیآور) هنگامی را که کافران نقشه می ‌کشیدند که تو را به زندان بیفکنند، یا به قتل برسانند ویا(از مکه) خارج سازند؛ آنها چاره می ‌اندیشیدند(و نقشه می ‌کشیدند)، والله هم تدبیر می‌ کرد؛زیرا الله از بهترین چاره جویان وتدبیرکنندگان است!

نوشته شده توسط، تسوریا امل یسنا برای

دفتر مطبوعات مرکزی حزب التحریر

اشغال واژه ی که با بکار بردن آن تصاویری از جنگ، خون، آتش، ویرانی، فقر، فساد و هزارها تصویر ناخوشایند دیگر را در پیش چشمان مان مجسم می گردد. این واژه به تنهایی حامل مفاهیم تکان دهنده ی است که شاید برای هیچ خواننده ی به زبان آوردن آن خوشایند نباشد و نگارش آن برای نویسنده نیز کار دشوار باشد، اما نباید فراموش کرد که اشغال با مفاهیم تکان دهنده ی که در خود دارد ناشی از یک واقعیت بشری بنام حب سیادت (قدرت طلبی) می باشد. حب سیادت (قدرت طلبی) یکی از واقعیت های انکار ناپذیر بشری است و انسان با در نظر داشت آن تلاش می نماید تا بدنبال طلب قدرت گشته و با به دست آوردن آن جایگاه خود را در خانواده، اجتماع، یک کشور و بالاخره منحیث ابر قدرت در سطح جهان تثبیت نماید. اما الله سبحانه و تعالی این واقعیت بشری را با در نظر داشت نظامی که برای بشریت فرستاده تنظیم نموده است. از این رو این واقعیت بشری با در نظر داشت ایدیولوژی اسلام می تواند جهت مناسب را اختیار نماید. از جانب دیگر این واقعیت بشری می تواند در چهار چوب ایدیولوژی های بشری انحراف نماید که تاریخ گواه به انحراف کشیده شدن این واقعیت بشری است. یکی از مثال های بارز آن ایدیولوژی کپیتالیزم (سرمایه داری) است که برای بقای خود و یکه تازی در سطح جهان از این واقعیت بشری استفاده نموده و میلیون ها انسان را قربانی می نماید. لذا، جنگ افروزی و جنگ جوئی همراه با اشغال کشورها از شاخصه های انکار ناپذیر ایدیولوژی سرمایه داری می باشد که توسط دولتی مشخص در جهان حمل می گردد و حامل این ایدیولوژی بشریت را برای بقای خود به سوی نابودی می کشاند. این ایدیولوژی از بدو ظهورش تا حال میلیون ها انسان را برای بقای خود به کام مرگ فرستاده است تا باشد که چندی بیش بالای بشریت حاکمیت نموده و با اشغال و به یغما بردن منابع کشورهای ضعیف بقای خود را حفظ نماید. از این رو اوصافی چون اشغال، استعمار و غیره موجودیت این ایدیولوژی را تضمین می نماید و با جنگ و جنگ افروزی، اشغال کشورها و به یغما بردن منابع آنها تلاش می نمایند تا به عمر خود بی افزاید.

یکی از این جنگ ها که می توان آنرا گامی برای حفظ ایدیولوژی سرمایه داری دانست جنگ افغانستان یا به تعبیر دقیق تر اشغال افغانستان از سوی امریکا می باشد. تجاوز و اشغال نظامی مشترک چندین کشور به رهبری امریکا در هفتم اکتوبر 2001 صورت گرفت و اینک از تداوم آن 14 سال می گذرد. دستاویز این اشغال بزرگ حمله ی سازمان یافته به برج های تجارت جهانی در یازدهم سپتامبر2001می باشد که در نتیجه آن در حدود سه هزار انسان جان های خود را از دست دادند تا باشد که دستاویز قابل قبول اشغال گران را به سوی کشور دیگر بنام افغانسان هدایت نماید  و این روز منحیث سر آغاز سال ها بدبختی یک ملت در تاریخ ثبت گردد.

این دستاویز بزرگ امریکا را به بهانه جنگ با تروریزم، تأمین امنیت و صدها شعار دروغین دیگر واداشت تا عساکر خود را با انواع و اقسام تجهیزات جنگی به افغانستان سرازیر نماید. اشغال چهارده ساله افغانستان نتایج تکان دهده ی را در بخش مختلف برای این کشور به بار آورده است که از آن جمله می توان به کشتار بی رویه مردم بی گناه افغانستان اشاره کرد که به بهانه های مختلف تحت نام مبارزه با تروریزم به خاک و خون کشیده شده اند. گفتنی است که از زمان حمله نظامی امریکا به افغانستان در اکتبر 2001 تاکنون، بیش از یک‌صد هزار غیرنظامی جان های خود را از دست داده‌اند که از این میان تنها در سال 2015 به تعداد4.921 غیر نظامی کشته شده اند. فقر روز افزون نیز از دست آوردهای چهارده سال اشغال می باشد که با گذشت هرروز به تعداد فقرا کشور افزوده می شود. در حال حاضر نزدیک به پنجاه درصد مردم افغانستان زیر خط فقر به سر می برند. تولید مواد مخدر و افزایش تعداد معتادین در این کشور نیز از پیامد های این چهارده سال ترور و وحشت می باشد. افغانستان 90 در صد مواد مخدر جهان را تولید می کند که از این حیث مقام اول را در جهان حایز می باشد. بیش از 3.5 میلیون نفوس این کشور نیز معتاد به مواد مخدر می باشند. افزایش نرخ بی کاری نیز بر مشکلات این کشور افزوده است و با گذشت هر روز به تعداد بی کاران آن افزوده می شود. بر اساس گزارش که از سوی اداره احصایه مرکزی افغانستان به نشر رسیده است نشان می دهد که 40 درصد افغان ها از بیکاری رنج می برند. فرار جوانان از کشور نیز ناشی از تمام مشکلاتی است که دست به دست هم داده و آنها را مجبور به ترک کشور نموده است تا برای تأمین زندگی بهتر راهی اروپا شوند.

پس وقت آن رسیده که دیگر فریب شعارهای دروغین اشغال گران و مزدورانشان را نخوریم. اینان جز برآورده ساختن منافع خود و استفاده از شما برای رسیدن به مقاصد شوم شان کاری دیگر ندارند. پیامدهای 14 سال اشغال گواه این واقعیت است که چگونه اشغال گران این خطه را اشغال نموده و برای رسیدن به اهداف شان از هر جنایتی که آنها را در جهت رسیدن به اهداف شان می توانست یاری نماید، دریغ نکردند. کمپاین 14 سال ترور و وحشت پرده از واقعیت حضور اشغال گران در افغانستان برداشته و در صدد این است تا عمر استعمارگران و حاکمیت شان را کوتاه نماید.

‫#‏۱۴سال_ترور_و_وحشت
‫#‏۱۴کاله_ترور_او_وحشت

سهیل صالحی