(ترجمه)

در تاریخ 26 ژوئن 2025م، کمیته عالی امتحانات کانکور سودان از جامعه بین‌المللی و سازمان‌های مربوطه درخواست کرد تا به حمایت از تلاش‌های وزارت آموزش و پرورش ادامه دهند و در فراهم کردن شرایط برای همه دانش‌آموزان سودانی برای شرکت در امتحانات، به‌ویژه در مناطق آسیب‌دیده از جنگ و وضعیت‌های انسانی پیچیده، کمک کنند.

با این حال، هنوز هم برخی از مردم ما امید دارند که سازمان ملل و سازمان‌های وابسته به آن و هم‌چنین به اصطلاح جامعه بین‌المللی و سازمان‌های بین‌المللی، به آنها کمک کنند. علی‌رغم تاریخچه‌ای که نشان می‌دهد این نهادها هیچ حرمتی برای الله سبحانه وتعالی قائل نیستند. این سازمان‌ها نه موسسات خیریه بلکه دارای برنامه‌هایی هستند که هر از گاهی خصومت علنی خود با اسلام و مسلمانان را آشکار می‌کنند.

در سال 2016م، یونسکو کنفرانسی برای جلوگیری از "افراط‌گرایی خشونت‌آمیز" برگزار کرد که یکی از نتایج آن این بود که "لازم است مسئله تغییر محتوای دروس در خاورمیانه و مناطقی که در آن‌ها ایده‌های افراطی رواج دارند، مورد توجه قرار گیرد".

این اصطلاح "افکار افراطی" عمدتاً برای اشاره به اسلام به کار برده می‌شود، چرا که کشورهای غربی که در حال حاضر جهان را کنترل می‌کنند، می‌خواهند اسلامی را ببینند که هیچ تأثیری بر زندگی نداشته باشد، از نظر نظام‌های حکومتی، سیاست، اقتصاد و اجتماع، به‌طوری‌که در اجرای طرح‌های خود هیچ مانعی پیدا نکنند. در واقع، این روند به‌گونه‌ای است که هیچ گاه از کارهای مجرمانه خود نسبت به مسلمانان، از جمله آزار و کشتار، دست نمی‌کشند. جدا شدن جنوب سودان و جنگی که اکنون در سودان در جریان است، نتیجه پیروی از غرب سرمایه‌داری و سازمان‌های مجرمانه آن است.

این سازمان‌ها، که خود را سازمان‌های "انسانی" می‌نامند، به‌طور پنهانی از آنچه به‌عنوان اهداف انسانی می‌شناسند، به‌دنبال گمراه کردن افکار عمومی و رأی عام هستند. از طریق انتشار اطلاعات نادرست در مورد شرایط واقعی در مناطقی که در آن‌ها فعالیت می‌کنند، به ادامه فعالیت‌های خود می‌پردازند. این سازمان‌ها حتی در نقش‌های جاسوسی برای کشورهای خارجی فعالیت می‌کنند، تا جایی که برخی ناظران آن‌ها را ابزارهای استعمار مدرن می‌دانند. آن‌ها یکی از خطرناک‌ترین ابزارهای درگیری‌های بین‌المللی هستند.

در سودان، بارها مشاهده شده که این سازمان‌ها در حال انجام کارهای جاسوسی و جمع‌آوری اطلاعات به نفع کشورهای غربی بوده‌اند. این سازمان‌ها فراتر از جمع‌آوری اطلاعات، به ایجاد اختلافات و درگیری‌های میان گروه‌های قومی پرداخته‌اند. همانطور که در جنوب سودان رخ داد، این سازمان‌ها با حمایت از یک طرف درگیری، به پیچیده‌تر شدن بحران‌ها کمک کرده‌اند.

رابطه با این سازمان‌ها باید با بی‌اعتمادی همراه باشد، چرا که اقدامات این سازمان‌ها که بارها موجب بروز شک و تردید شده، مملو از ابهام است و به دلیل تضاد منافع و ابهام در مواضع کشورهای حامی آن‌ها، همواره مورد سؤال قرار دارد.

نجات ما در دستان خودمان است، نه در دستان دشمنانی که در کمین ما نشسته‌اند؛ خواه دشمنانی که دشمنی خود را آشکار کرده‌اند و خواه کسانی که به ظاهر به‌عنوان دوستان و "همکاران" (اهداکنندگان) در کنار ما ایستاده‌اند.

ربط‌دادن مسائل آموزشی، که یکی از مهم‌ترین ارکان در تربیت و ساخت نسل‌ها است، به این سازمان‌های مشکوک یک خودکشی سیاسی و یک فاجعه بزرگ است که آثار ویران‌گر آن به‌زودی در جامعه نمایان خواهد شد.

آموزش نقش اساسی در رشد مسلمانان دارد. برای اینکه این امر محقق شود، باید نظام سیاسی بر پایه عقیده بزرگ اسلام بنا شده باشد، نظامی که انسان‌ها را از تاریکی کفر، گمراهی و جهل به نور اسلام و عدالت آن منتقل کند؛ نوری که در تمام زمینه‌های زندگی انسان‌ها؛ روحی، فکری، معنوی، سیاسی، اقتصادی و علمی و فناوری برقرار خواهد شد. این نظام سیاسی چیزی جز خلافت راشده بر منهج نبوت نیست، نظامی که اسلام و قوانین آن را به‌طور کامل اجرا می‌کند و جهانی را برای قرن‌ها با برتری در مؤسسات آموزشی، نوآوری‌های پیشرفته، کشفیات علمی و نیز مشارکت عظیم در توسعه انسانی رهبری کرده است. تفاوت بسیاری است میان عزت در سایه اسلام و ذلت تحت سایه نظام‌های وابسته.

 دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر- ولایۀ سودان