(ترجمه)

روز جمعه، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا، سفر خود به منطقه خلیج را به پایان رساند؛ سفری که در جریان آن، امضای قراردادهایی به ارزش بیش از سه تریلیون دلار به نفع کشورش اعلام شد. وی در این سفر، با استقبال رسمی گسترده‌ای مواجه شد که نظیر آن در کشورهای میزبان دیده نشده بود، و بازدید خود را با سر زدن به «خانه خانواده ابراهیمی» پایان داد؛ نمادی از توافقات ابراهیم که خود او بانی آن است.

این سفر بار دیگر تأکید کرد که هیچ حد و مرزی برای وابستگی و خدمت‌گزاری حکام سرزمین‌های اسلامی به غرب استعمارگر کافر وجود ندارد؛ حکامی که ترامپ را چون قهرمانان و محبوبان، با فرش قرمز و بنفش و با نمایش هواپیماهای جنگی در آسمان خود استقبال کردند و شاهزادگان و بزرگان کشورشان را برای مصافحه با او گرد آوردند؛ صحنه‌ای که مایه شرم‌ساری است. سپس در قالب قراردادها و سرمایه‌گذاری‌ها، هزاران میلیارد دلار از ثروت‌های امت اسلامی را به او پیشکش کردند؛ آن هم بر طبقی از طلا!

روزهایی سیاه بر امت اسلامی گذشت که شاهد صحنه‌هایی دردناک بود؛ صحنه‌هایی که در آن، حکام‌شان سرمایه‌هایی را که از ثروت ملت‌ها گرد آورده بودند، به کشوری دادند که عراق و افغانستان را به خاک و خون کشید، ارتش رژیم یهود را به بمب‌هایی مجهز کرد که با آن‌ها غزه، لبنان، یمن و سوریه را ویران ساخت. سپس ترامپ، آنان را به نشستی فراخواند که در آن، دعوت به عادی‌سازی روابط با رژیم یهود را بی‌پرده اعلام کرد، در حالی که ارتش این رژیم روزانه ده‌ها مسلمان را در غزه به خاک و خون می‌کشد! بلکه پا را فراتر نهاد و بار دیگر از رؤیای خود برای تصرف غزه سخن گفت تا آن را به پروژه‌ای سرمایه‌گذاری برای خود تبدیل کند، گویا این سرزمین، بدون ملت و هویت است!

حق این بود که آمریکا به‌خاطر جنگ‌ها، ویرانی‌ها و توطئه‌هایی که علیه مسلمانان، دین‌شان، سرزمین‌شان و منافع‌شان به‌بار آورده است، به امت اسلامی غرامت بپردازد، نه اینکه امت اسلامی زیر بار پرداخت این باج‌ها برود. اما چگونه می‌توان چنین چیزی را متصور شد در حالی که امت اسلامی خلافتی ندارد؟

در روزگاری که امت اسلامی دارای خلافت بود، دشمنانش و آنان که به منافعش طمع می‌ورزیدند، درسی می‌آموختند که تاریخ آن را به‌وضوح ثبت کرده است. هنوز هم مسلمانان جمله‌ی قاطع خلیفه‌شان به پادشاهان کافر را به یاد دارند که فرمود: «پاسخ، آن است که به چشم می‌بینی، نه آنچه می‌شنوی!».

بر این اساس، امت اسلامی باید مسئولیتی را که رسول الله صلی الله علیه وسلم بر دوش‌اش نهاده است، به یاد آورد؛ مسئولیت آباد ساختن زمین با اسلام. امت نباید آرام گیرد تا زمانی که بار دیگر خلافت اسلامی را برپا سازد، صفوفش را یکپارچه نماید و جوانانش را بسیج کند تا به آن شکوهی بازگردد که صحابی بزرگ، ربعی بن عامر، در برابر فرمانده سپاه فارس، رستم، به زیبایی آن را بیان کرد، زمانی که بر نیزه‌اش تکیه زده بود و گفت: «الله ما را برانگیخته تا بندگان را از بندگی بندگان به بندگی پروردگار بندگان، و از ظلم ادیان به عدالت اسلام و از تنگنای دنیا به وسعت دنیا و آخرت بیرون بکشیم».

ما با امید و اطمینان کامل می‌گوییم که امت اسلامی نه این ذلت را می‌پذیرد، نه طرح‌هایی را که ترامپ و حکام دست‌نشانده‌اش برایش ترسیم می‌کنند، ازجمله پرداخت باج‌ها، تسلیم شدن در برابر رژیم یهود، یا تثبیت نظام‌های سکولار ضداسلامی. بلکه این امت نشان داده است که هرگاه صدای صادقانه‌ای از هر نقطه‌ای از سرزمین‌هایش برخیزد، آن را یاری می‌دهد، تأیید می‌کند و در راه موفقیت آن از جان و مال خود دریغ نمی‌ورزد.

به یقین، اگر روزی خلافت اسلامی بازگردد، این امت با تمام توان و عزمی راسخ از آن پشتیبانی خواهد کرد. چنان‌که الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿لَا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي الْبِلَادِ﴾ [آل‌عمران: 196]

ترجمه: ‏رفت و آمد (پيروزمندانه و مغرورانه، و اشتغال به كسب و كار و تجارت و بسر بردن در ناز و نعمت) كافران در شهرها ، تو را نفريبد، ( زیرا این متاع ناچیز و اندک بوده و به دنبال این نعمت‌های ظاهری شکستی سخت در پی بوده و در آخرت، جایگاه شان جهنم است).‏

 دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر