(ترجمه)

از انس رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«‏لَقَدْ أُخِفْتُ فِي اللَّهِ وَمَا يُخَافُ أَحَدٌ وَلَقَدْ أُوذِيتُ فِي اللَّهِ وَمَا ‏يُؤْذَى أَحَدٌ وَلَقَدْ أَتَتْ عَلَيَّ ثَلَاثُونَ مِنْ بَيْنِ يَوْمٍ وَلَيْلَةٍ وَمَا لِي‏ ‏وَلِبِلَالٍ‌‏طَعَامٌ يَأْكُلُهُ ‏ذُو كَبِدٍ ‏إِلَّا شَيْءٌ‏ ‏يُوَارِيهِ إِبْطُ ‌‏بِلَالٍ» (قَالَ‏ ‏أَبُو عِيسَى ‏هَذَا‏ ‏حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ)

ترجمه: در راه الله آن‌قدر تهدید شدم که هیچ‌کس تهدید نشده و آن‌قدر مورد آزار و اذیت قرار گرفتم که هیچ‌کس آزار و اذیت نشده و سی شبانه روز را طوری سپری کردم که من و بلال هیچ غذایی نداشتیم که یک موجود زنده از آن بخورد؛ بجز چیزی‌که بلال زیر بغل خود پنهان کرده بود.

در تحفه آحوذی شرح ترمذی با اندکی تصرف آمده است:

این فرموده رسول الله صلی الله علیه وسلم (لقد أخفت)، از ریشه إخافة، به این معناست که به شکنجه و قتل تهدید شدم. این سخن‌شان (و ما یخاف) یعنی آنطور که من تهدید شدم. عبارت (لقد اوذیتُ) از مصدر ایذاء است، یعنی بعد از تهدید با سخن عملاً مورد آزار و اذیت قرار گرفتم. (فی الله) یعنی در راه اظهار دین الله و اعلای کلمةالله. فرموده رسول الله صلی الله علیه وسلم (أحد) یعنی هیچ انسانی در این زمان و (لقد أتت) یعنی سپری شد.

طبیبی در شرح این سخن رسول الله صلی الله علیه وسلم (ثلاثون من بین یوم و لیلة) گفت: این تأکید شمولی است؛ یعنی سی شبانه روز پی‌درپی بدون هیچ کم و کاستی. منظور این است که بلال در این زمان با من همراه بود و فقط مقدار اندکی غذا به همراه داشتیم که بلال آن را زیر بغلش پنهان می‌کرد. از مجموع روایات مختلفی‌که درمورد سختی‌ها و آسانی‌های  زندگانی رسول الله در باب «معیشة الرسول صلی الله علیه وسلم و اهله» وارد شده، پیش‌تر سخن به میان آمده است.

زمانی‌که ام المؤمنین خدیجه بنت خویلد دید که رسول الله صلی الله علیه وسلم در راه پیشبرد دعوت اسلام مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد، از روی دلسوزی به آن حضرت صلی الله علیه وسلم گفت: اندکی آرام بگیر و استراحت کن، پسر عمو!

رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «لا راحة بعد الیوم؛ بعد از امروز استراحتی نیست(ای خدیجه).»

موضوع دعوت رسول الله صلی الله علیه وسلم برزگ‌تر از این بود که در آن بتوان به آرامی و راحتی فکر کرد، و سختی اهتمام ورزیدن به دعوت همانند سختی حمل آن است و اگر دعوت‌گر به مسئولیت خود در دعوت پی ببرد و عظمت کاری‌ را که در صدد آن است، درک کند، خواهد فهمید که اهتمام و پیشبرد دعوت با استراحت و آرام گرفتن در تناقض قرار دارد.

وقت آن فرا رسیده که تمام زنان و مردان مسلمان برای رسیدن به این هدف بزرگ، یعنی تأسیس دوباره خلافت راشده، شب و روز تلاش کنند؛ خلافتی‌که تأسیس آن به اذن پروردگار در آینده‌ی نزدیک وعده داده شده! آری، آنان دشمنان شما هستند، دشمنان اسلام؛ کسانی‌که طعم انواع شکنجه‌ و آزار و اذیت‌ را به زنان مسلمانی‌که در سلول‌های ازبکستان مورد تجاوز قرار گرفته و به کسانی‌که در غزه اجساد کودکان شیرخواره را حمل می‌کنند، می‌چشانند.

آری؛ آنان دشمنان شما هستند که برای از بین بردن دین‌مان شبانه‌روز تلاش می‌کنند! در زندگی ما مسلمانان جاسوسی می‌کنند ما را دستگیر، سلاخی و گمراه می‌کنند و حکام نالایق را بر ما حاکم می‌سازند تا با وجود این‌که از ما نیستند، به نام‌مان حرف بزنند و به خواست خودمان حکم‌رانی کنند! خواسته‌های ما را تحریف و بزرگان ما را تعقیب و پی‌گیری نمایند! این رؤیا را در سر بپرورانند که آواز خلافت را در نطفه خفه کنند! آیا ما در جدیت از آن‌ها سزاوارتر نیستیم؟ آیا بر ما سزاوار نیست که آستین همت را بالا بزنیم؟ آیا زمان آن فرا نرسیده که به خود و خانواده‌مان همان سخنی را بگوییم که رسول الله صلی الله علیه وسلم به محض نزول وحی و در حالی‌که سنگینی این امانت را درک کرده بود، به همسرش گفت: «از امروز به بعد دیگر راحتیِ نیست!» آری، ما برای جان‌فشانی از آن‌ها سزاوارتر هستیم!

آن‌ها در لشکر باطل و ما در لشکر حق قرار داریم! آن‌ها پیروان کفر، فسق و نفاق هستند و ما اهل تقوی، شکوه و شرافت‌ هستیم! آن‌ها بندگان دنیا و ما سپاهیان خلافتی هستیم که به فرمان الله تأسیس خواهد شد! آن‌ها با ناموس و جان و با خون و آبروی دیگران معامله می‌کنند و ما داد و ستدی می‌کنیم که هرگز زیان نخواهید کرد! با کسی معامله می‌کنیم که پادشاهی آسمان‌ها و زمین از آنِ اوست و امید است که عزت دنیا و آخرت را از جانب الله مهربان به دست آوریم!

مترجم: طه خالد

(ترجمه)

خبر:

وزارت امور داخله/کشور، کازینفورم به نقل از سرویس مطبوعاتی آکوردا گزارش داد که در 23 ژوئن 2023، اولین نشست دبیران شوراهای امنیت کشورهای آسیای مرکزی و روسیه در آلماتی برگزار شد.

تبصره:

مشخص است که در شرایط جهانی شدن، آسیای مرکزی توجه قدرت‌های استعماری(آمریکا و اروپا) را به خود جلب کرده و  چین نیز از طریق وام‌دهی و امثال آن در منطقه راه خود را باز می‌کند؛ زیرا این منطقه علاوه بر موقعیت مهم جغرافیایی استراتژیک، دارای منابع فراوان زیرزمینی و سطحی و نیروی کار ارزان است.

  روسیه که این منطقه را قلمرو خود می‌داند، به ویژه پس از تضعیف آن در جنگ اوکراین، نمی‌تواند در برابر جهانی شدن آن مقاومت کند، اما تلاش می‌کند تا نفوذ خود را در منطقه حفظ کند.  زیرا این جغرافیا ریه‌ای است که روسیه از آن تنفس می‌کند. نشست دبیران شوراهای امنیت روسیه در آلماتی را باید از این منظر دید. 

بر اساس این خبر، در این دیدار موضوع همکاری در مبارزه با تروریزم و ​​افراط‌گرایی مذهبی در آسیای میانه نیز مورد بحث و بررسی قرار گرفت.  معلوم است که کفار استعماری با استفاده از این اصطلاحات اسلام و مسلمین را مورد هدف قرار داده و همیشه مبارزه با اسلام را در اولویت قرار می‌دهند و مبالغ هنگفتی را صرف آن می‌کنند.

به طور خلاصه، مبارزه بین قدرت‌های استعماری بر سر آسیای مرکزی داغ‌تر و داغ‌تر می‌شود.  هر قدر هم که این استعمارگران تلاش کنند تا مردم به ویژه جوانان را از اسلام باز دارند، قطعاً تلاش آن‌ها ناکام خواهد ماند!  خلافت راشده که انشاءالله به زودی برپا می‌شود، به دولت‌های دست نشانده‌ای که توسط این استعمارگران تأسیس شده اند، پایان داده و امت اسلامی را بار دیگر متحد خواهد کرد.

﴿إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَن سَبِيلِ اللهِ فَسَيُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ وَالَّذِينَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ﴾ [انفال: ٣٦]

ترجمه: آن‌ها که کافر شدند، اموال‌شان را برای بازداشتن (مردم) از راه الله خرج می‌کنند؛ آنان این اموال را (که برای به دست آوردنش زحمت کشیده‌اند، در این راه) مصرف می‌کنند، امّا مایه حسرت و اندوه‌شان خواهد شد؛ و سپس شکست خواهند خورد؛ و (در جهان دیگر) کافران همگی به سوی دوزخ گردآوری خواهند شد.

نویسنده: مراد الأوزبيكي (أبو مصعب)

تاریخ: یکشنبه 28 ذی الحجة 1444هـ.ق. مصادف با 16 جولای 2023م.

مترجمَ: محمد یاسین سادات

ترجمه

هند در حال پیش‌رفت است؛ اما نه به‌دلیل منابع یا قدرت خودش؛ بلکه به دلیل حمایت آمریکا می‌باشد. آمریکا از کشورهایی حمایت می‌کند که برای تقویت نظم بین‌المللی مورد حمایت آمریکا و حفاظت از منافع آمریکا تلاش می‌نمایند.

این سیاست آمریکا منحصر به هند نیست. آمریکا سیاست مشابهی را در سایر کشورها نیز دنبال کرده است، مانند جاپان. آمریکا پس از جنگ جهانی دوم جاپان را از نظر اقتصادی تقویت نمود، اما آن‌را از نظر نظامی ضعیف نگهداشت. مثال دیگر کوریای جنوبی است. چین نیز در گذشته توسط آمریکا تقویت شده بود تا از اتحاد آن با جماهیر شوروی جلوگیری‌ نماید. علاوه بر این، آلمان نیز پس از جنگ جهانی دوم توسط آمریکا تقویت گردید تا آمریکا بتواند بر امور اروپا تسلط یابد.

تا اواسط دهه 90، هند خارج از حوزه نفوذ آمریکا بود. در اواسط دهه 90، هند بر اساس قدرت خود قوی‌تر نشد. با این‌حال، استراتیژی آمریکا برای هند تغییر کرد و آمریکا سیاست تقویت هند در برابر چین‌را در پیش گرفت.

• آمریکا از پنج ابزار برای تقویت یا تضعیف دولت تحت نظم جهانی خود استفاده می‌کند، که عبارت‌اند از:

1. سرمایه‌گذاری خارجی: آمریکا شرکت‌های خودرا جهت سرمایه‌گذاری در کشورهای متحد سیاست آمریکا از جمله هند هدایت می‌نماید. این روند را در در زمان "مان‌موهان سینگ" در هند آغاز نمود و تا امروز ادامه دارد.
2. انتقال تکنالوژی: آمریکا به شرکت‌های تکنالوژی خود اجازه می‌دهد تا در کشورهای متحد خود سرمایه‌گذاری نمایند. تکنالوژی پیش‌رفته را در دست‌رس آن‌ها قرار می‌دهد؛ مانند آمازون، گوگل و اپل، که امروزه در هند سرمایه‌گذاری می‌نمایند.
3. دست‌رسی به بازارهای جهانی: آمریکا بازارهای جهانی را از طریق سازمان‌های بین‌المللی به دست‌رس کشورهای متحد خود قرار می‌دهد. این به دلیل آن است که آن‌ها بتوانند کالاها و خدمات خود‌را در این بازارها به‌فروش برسانند. هند و چین هردو، اقتصاد خود‌را با افزایش صادرات بهبود بخشیدند، و این به دلیل دست‌رسی آمریکا به بازارهای جهانی بود.
4. کمک نظامی: آمریکا از طریق قراردادهای انتقال تکنالوژی نظامی، سیستم دفاعی کشورهای تحت نفوذ خودرا تقویت می‌نماید. امروز این کاررا با هند و کیان یهود انجام می‌دهد. علاوه بر این، آمریکا تسلیحات، کشتی‌های جنگی، موشک‌ها، پهپادها و زیردریایی‌های خودرا به این کشورها می‌فروشد.
5. مهاجرت و القای فرهنگ غربی: آمریکا مهاجرت‌را برای مردم کشورهای تحت نفوذ خود تسهیل می‌کند. سیاست‌های صدور ویزا را برای آن‌ها آسان می‌نماید. بدین ترتیب، جوانان و کارآفرینان این کشورها به موسسات پیش‌روی علمی و تحقیقاتی آمریکا دست‌رسی پیدا می‌نمایند. آمریکا این جوانان و کارآفرینان را بر اساس ارزش‌ها و ایدیولوژی غربی خود تربیت می‌نماید.

حال این سوال پیش می‌آید که اگر حکام هند و پاکستان می‌خواهند آجندای آمریکا را در منطقه اجرا نمایند، پس چرا هند با کمک آمریکا در حال پیش‌رفت است؛ در حالی‌که آمریکا برای پیش‌رفت پاکستان کمکی نمی‌کند؟

اولاً این پلان آمریکا است، برخی کشورهارا مطابق به تعبیر آن از منافع‌اش تقویت نموده و برخی دیگر را تضعیف می‌کند. این برای ما درسی است که ما باید برای پیش‌رفت و توسعۀ خویش دیدگاه خودمان‌را داشته باشیم. ما نباید راه پیش‌رفت خودرا بر اساس برنامه‌های کشورهای دیگر بسنجیم. دیدگاه ما از توسعه و پیش‌رفت نه‌باید تنها برای پاکستان باشد، بلکه باید برای تمام امت اسلامی باشد.

ثانیاً امتناع آمریکا از کمک نمودن به ما به دلیل برخورد تمدن‌ها میان اسلام و غرب است. دیموکراسی لیبرال سرمایه‌داری با عقیدۀ اسلام و دستورات روشن شریعت در تضاد است. در واقع مفکورۀ آزادی که باعث ایجاد اعمالی مانند هم‌جنس‌گرایی و توهین به مقدسات اسلام خلاف عقیدۀ اسلام است. چگونه می‌توان انتظار داشت که آمریکا به ما کمک کند یا ما را تقویت نماید؛ در حالی‌که نظم بین‌المللی آن بر اساس ارزش‌هایی است که مخالف عقیدۀ ما است؟

بنابراین، به جای این‌که تمام تلاش خودرا صرف جلب رضایت آمریکا نماییم و به ابزاری تبدیل شویم که منافع آمریکارا تأمین می‌نماید، کاری‌که حکام ما در 75 سال گذشته انجام داده‌اند، باید نظم جهانی آمریکا را نفی و رد نماییم.

 • ما باید مسیر مستقلی برای خود در نظر بگیریم. ما باید نظم جهانی خودرا بر اساس وحدت جهان اسلام از طریق تأسیس خلافت برقرار نماییم. سرزمین‌های مسلمانان از لحاظ منابع غنی بوده، دارای ارتش‌های بزرگ و جمعیت جوانی است که خلافت را به یک قدرت جهانی تبدیل می‌نماید. مهمتر از همه، نظم جهانی مبتنی بر وحدت مسلمانان، بر اساس اطاعت از الله سبحانه وتعالی و رسولش صلی‌الله علیه وسلم و بر اساس دستورات دین و ارزش‌های ما خواهد بود. پس بیایید نظم جهانی آمریکا را رد نماییم و مبارزۀ خودرا برای تأسیس دولت خلافت افزایش دهیم.

حزب‌التحریر-ولایه پاکستان

یک‌شنبه، 21 ذوالحجة 1444 – 09 جولای 2023م.

مترجم: عبدالرحمن "قاطع"

(ترجمه)

از ابن عباس رضي الله عنه روایت است که رسول الله ‏صلى الله علیه وسلم در روز فتح مکه فرمودند: ‏

«لا هجرة بعد الفتح ولكن جهاد ونیة وإذا ‏ ‏استنفرتم ‏‏فانفروا»

‏ ترجمه: هجرت بعد از فتح نیست؛ اما جهاد و نیت است؛ هرگاه نفیر جهاد بر شما دمیده شد، به جهاد بروید!

 در تحفة الأحوذی شرح جامع الترمذی آمده: (لا هجرة بعد الفتح) ‏خطابی و دیگران گفته‌اند: در اوایل اسلام بخاطر این‌که تعداد مسلمانان اندک بود و به یک جامعه نیاز داشتند، هجرت به مدینه فرض بود؛ پس زمانی‌که مکه فتح شد و مردم گروه‌گروه به اسلام داخل می‌شدند، حکم هجرت به مدینه ساقط گردید؛ اما جهاد و نیت هجرت برای کسی‌که در دارالکفر زندگی می‌کند یا دشمن بر سرزمینش حمله کرده باقی مانده است. پایان.

هم‌چنین حکمت وجوب هجرت این بود که مسلمانان از آزار و اذیت کفار در امن نبودند؛ زیرا کفار کسانی را که مسلمان می‌شدند، شکنجه می‌کردند تا از دین خود بازگردند. بدین خاطر این آیه درباره‌شان نازل شد:

﴿إِنَّ الَّذِینَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ ظَالِمِی أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِیمَ كُنتُمْ قَالُواْ كُنَّا مُسْتَضْعَفِینَ فِی الأَرْضِ قَالْوَاْ أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِیهَا فَأُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءتْ مَصِیرًا﴾ 97]: نساء[

ترجمه: بی‌گمان كسانی‌كه فرشتگان(برای قبض روح در واپسین لحظات زندگی) به سراغ‌شان می‌روند و (می‌بینند كه به سبب ماندن با كفّار در كفرستان و هجرت نكردن به سرزمین ایمان) بر خود ستم كرده‌اند، بدیشان می‌گویند: كجا بودید(كه اینک چنین بی‌دین و توشه مرده‌اید و بدبخت شده‌اید؟ عذرخواهان) گویند: ما بیچارگانی در سرزمین(كفر) بودیم(و چنان‌كه باید به انجام دستورات دین نرسیدیم! فرشتگان بدیشان) گویند: مگر زمین الله وسیع نبود تا در آن هجرت كنید؟ جایگاه آنان دوزخ است و چه بد جایگاهی و چه بد سرانجامی!

حکم هجرت برای مسلمانی‌که در درالکفر به اسلام وارد شده و می‌تواند از آن خارج شود، هم‌چنان باقی است. نسائی از طریق بهز بن حکیم بن معاویه از پدر او از جدش مرفوعاً روایت کرده:

«لا یقبل الله من مشرک عملا بعد ما اسلم و یفارق المشرکین»

ترجمه: الله توبه از فرد مشرک بعد از اسلام را نمی‌پذیرد تا این‌که از مشرکین جدا نشود.

ابو داوود مرفوعاً از سمره روایت می‌کند:

«أنا بریء من کل مسلم یقیم بین أظهر المشرکین»

ترجمه: من از هر مسلمانی‌که بین اظهار مشرکین (در سرزمین و جامعه) مشرکین زندگی کند، بیزارم.

این بر کسی حمل می‌شود که بابت دینش در امان نیست.

(ولكن جهاد ونیة) ‏طیبی و دیگران گفته‌اند: این استدراک، حکم مابعد را از ماقبل جدا می‌کند و منظور این است که هجرت به معنای ترک وطنی که در نزد مردم محبوب بود، به سوی مدینه پایان یافته است؛ اما ترک وطن برای جهاد باقى است. هم‌چنین ترک وطن بخاطر یک نیت خوب مانند فرار کردن از دارالکفر و بیرون شدن برای کسب علم و فرار کردن بخاطر حفظ دین از فتنه‌ها و از این قبیل مسائل هنوز ادامه دارد. (وإذا استنفرتم فانفروا ) ‏امام نووی گفته: منظور این است که آن خیری را که با انقطاع هجرت پایان یافته می‌توان با جهاد و نیت صالحه حاصل کرد و اگر امام دستور داد که برای جهاد بیرون شوید، پس بیرون شوید.

هجرت یعنی رفتن از دارالکفر به دارالاسلام. الله متعال می‌فرماید:

﴿إِنَّ الَّذِینَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ ظَالِمِی أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِیمَ كُنتُمْ قَالُواْ كُنَّا مُسْتَضْعَفِینَ فِی الأَرْضِ قَالْوَاْ أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِیهَا فَأُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءتْ مَصِیرًا (97) إِلاَّ الْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ لاَ یسْتَطِیعُونَ حِیلَةً وَلاَ یهْتَدُونَ سَبِیلًا (98) فَأُوْلَئِكَ عَسَى اللّهُ أَن یعْفُوَ عَنْهُمْ وَكَانَ اللّهُ عَفُوًّا غَفُورًا﴾ [نساء: 97-99[

ترجمه: ‏بی‌گمان كسانی‌كه فرشتگان (برای قبض روح در واپسین لحظات زندگی) به سراغ‌شان می‌روند و (می‌بینند كه به سبب ماندن با كفّار در كفرستان ، و هجرت نكردن به سرزمین ایمان) بر خود ستم كرده‌اند، بدیشان می‌گویند: كجا بوده‌اید (كه اینك چنین بی‌دین و توشه مرده‌اید و بدبخت شده‌اید؟ عذرخواهان) گویند: ما بیچارگانی در سرزمین (كفر) بودیم (و چنان‌كه باید به انجام دستورات دین نرسیدیم! فرشتگان بدیشان) گویند: مگر زمین الله وسیع نبود تا در آن (بتوانید بار سفر بندید و به جای دیگری) كوچ كنید؟ جایگاه آنان دوزخ است، و چه بد جایگاهی و چه بد سرانجامی! ‏مگر بیچارگانی از مردان و زنان و كودكانی‌كه كاری از آنان ساخته نیست و راه‌چاره‌ای نمی‌دانند! ‏پس امید است كه الله از آنان درگذرد (چون قدرت هجرت نداشته‌اند) و الله بس عفوكننده و آمرزنده است.

 هجرت از دار الكفر به دارالإسلام ادامه دارد و تمام نشده است. امام احمد از رسول الله صلی الله علیه وسلم روایت کرده که فرمودند:

«إن الهجرة لا تنقطع ما کان الجهاد»

ترجمه: تا زمانی‌که جهاد وجود داشته باشد، هجرت تمام نشده است.

در روایت دیگر آمده است:

«لا تنقطع الهجرة ما قوتل الکفار»

ترجمه: تا زمانی‌که قتال با کفار ادامه دارد، هجرت ختم نشده است.

حکم هجرت برای کسانی‌که توانایی دارند، در مواردی واجب و در موارد دیگر مستحب است. لیکن کسی‌که توان آن را نداشته باشد، الله سبحانه وتعالی او را عفو کرده و مأمور به انجام آن نیست؛ زیرا بخاطر مریضی و یا اجبار به ماندن یا ناتوانی در کسانی مثل زنان، کودکان و امثال آنان، نمی‌تواند هجرت کند، چنانچه در ختم آیه هجرت آمده است.

بنابراین، بر کسی‌که قادر به هجرت باشد و نتواند دین خود را آشکار نموده و احکام واجبی اسلام را انجام دهد، هجرت کردن فرض است. چنان‌چه الله متعال می‌فرماید:

﴿إِنَّ الَّذِینَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ ظَالِمِی أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِیمَ كُنتُمْ قَالُواْ كُنَّا مُسْتَضْعَفِینَ فِی الأَرْضِ قَالْوَاْ أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِیهَا فَأُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءتْ مَصِیرًا﴾ [نساء: 97]

ترجمه:بی‌گمان كسانی‌كه فرشتگان (برای قبض روح در واپسین لحظات زندگی) به سراغ‌شان می‌روند و (می‌بینند كه به سبب ماندن با كفّار در كفرستان و هجرت نكردن به سرزمین ایمان) بر خود ستم كرده‌اند، بدیشان می‌گویند: كجا بوده‌اید. گویند: ما بیچاره‌گانی در سرزمین (كفر) بودیم (و چنان كه باید به انجام دستورات دین نرسیدیم! فرشتگان بدیشان) گویند: مگر زمین الله وسیع نبود تا در آن (بتوانید بار سفر بندید و به جای دیگری) كوچ كنید؟ جایگاه آنان دوزخ است و چه بد جایگاهی و چه بد سرانجامی!

اما برای کسىی‌که قادر به هجرت است، ولى می‌تواند دین خود را اظهار کند و احکام شرعى را که بر او لازم است انجام دهد، هجرت کردن مستحب است، نه واجب. اما مستحب بودن او به این دلیل است که رسول الله صلی الله علیه وسلم قبل از فتح  زمانی‌که مکه دارالکفر بود، به هجرت کردن علاقه داشت. واجب نبودن آن به این خاطر است که رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم بر مسلمانانی‌که در مکه ماندند، اجازه این کار را داد؛ نقل شده است که وقتی نعیم النحام می‌خواست هجرت می‌کرد، قومش بنی عدی نزد او آمدند و به او گفتند که نزد ما بمان و بر دینت باش؛ ما تو را از کسانی‌که می خواهند به تو آسیب برسانند، محافظت می‌کنیم و کسانی را که در گذشته حفاظت می‌کردی، هم‌چنان محافظت کن -او سرپرستی یتیمان بنی عدی و زنان بیوه آنان را بر عهده داشت- از این‌رو مدتی ماند؛ سپس هجرت کرد. پس رسول الله صلی الله علیه وسلم به او فرمودند: «قوم تو برای تو بهتر از قوم من برای من بودند. قوم من مرا بیرون کردند و خواستند مرا بکشند و قوم تو از تو محافظت کردند و مانع شدند.» (ابن حجر این حدیث را در الاصابه روایت کرده است) پس گفت: ای رسول الله صلی الله علیه وسلم، بلکه قومت تو را به اطاعت الله و جهاد بر دشمن او بیرون کردند و قوم من مرا از هجرت و اطاعت الله باز داشتند.

مترجم: خالد یوسفی