(ترجمه)

خبر:

بر بنیاد گزارش شبکه‌ی «سی‌بی‌اس»، دولت آمریکا روز یک‌شنبه به‌گونه‌ی مستقیم با مقام‌های ایرانی تماس گرفته و به آنان اطلاع داده است که حمله‌ی نظامی این آمریکا بر اهداف ایرانی، «تمام آن چیزی بود که در برنامه قرار داشت». به‌عبارت دیگر، آمریکا قصد انجام حملات جدید را ندارد و نیز دنبال تغییر نظام ایران نیست. این پیام روشن، تلاشی بود برای جلوگیری از تشدید تنش‌ها و مهار وضعیت تا منطقه به سوی یک جنگ همه‌جانبه سوق داده نشود. (اسکای نیوز)

تبصره:

ایران دارای یک برنامه‌ی هسته‌ای پیشرفته و کامل است. هرچند در بامداد روز یک‌شنبه ۲۲ جون ۲۰۲۵ برخی از تأسیسات هسته‌ای‌اش هدف حمله قرار گرفت و آسیب دید؛ اما اساس این برنامه هم‌چنان پابرجاست و بازسازی آن برای ایران کار دشواری نیست. این روند زمان زیادی نیز نمی‌طلبد؛ زیرا ایران هم ظرفیت فنی دارد و هم کارشناسان خبره‌ای که می‌توانند پروژه را از سر بگیرند.

اما نکته‌ی مهم اینجاست که آمریکا پیش از اجرای حمله، ایران را از آن باخبر کرده بود. این تصمیم پس از سفر غیرمنتظره‌ی خواجه آصف، وزیر دفاع پاکستان، به واشنگتن اتخاذ شد؛ سفری‌که در آن، وی با رئیس‌جمهور ترامپ دیدار کرد. در همان زمان، وزیر دفاع عربستان سعودی نیز به‌گونه‌ی غیرمنتظره به تهران سفر نمود. این تحرکات دیپلماتیک هم‌زمان، با محکومیت رسمی هر دو دولت نسبت به تجاوز رژیم یهود بر ایران همراه بود؛ تحولی که در ظاهر غیرمنتظره اما در باطن هماهنگ‌شده به نظر می‌رسد.

ترامپ در اظهاراتش گفته بود که فرصتی به ایران داده شده تا به میز مذاکره بازگردد و شرایط آمریکا را بپذیرد. اما هدف اصلی او از این موضع‌گیری، جلوگیری از آن بود که نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم یهود، ابتکار عمل را در دست گیرد و خود شخصاً این حمله را انجام دهد؛ چرا که چنین اقدامی ممکن بود منجر به واکنشی فاجعه‌بار شود که دولت‌های دیگر مانند پاکستان را نیز درگیر کند.

از این‌رو، ترامپ خواست خودش وارد میدان شود تا هم از پیامدهای فاجعه‌بار برای رژیم یهود جلوگیری کند و هم سطح تنش را مدیریت نماید. او با انجام این عملیات تلاش کرد تا هم خسارات وارده کاهش یابد و هم واکنش‌های احتمالی‌ای که می‌توانستند منطقه را درگیر سازند، مهار شوند. ترامپ به‌خوبی می‌دانست که اگر نتانیاهو دست به این اقدام می‌زد، ضربه‌ای سخت و ویرانگر برای ایران و منطقه در پی می‌داشت.

به همین دلیل، رژیم یهود کنار گذاشته شد و عملیات نظامی به تعویق افتاد تا فرصت برای تخلیه‌ی مراکز حساس از مواد خطرناک فراهم شود. این تأخیر باعث شد از آلودگی‌های محیط‌‌زیستی که ممکن بود ده‌ها سال دوام داشته باشد و از خسارات غیرقابل جبران جلوگیری گردد. هم‌چنین این روند، ارتش‌های مستقر در منطقه را از پیامدهای مستقیم نجات داد. جالب این‌جاست که این تأخیر، فرصت طلایی برای ایران نیز به‌وجود آورد تا هر آنچه را می‌تواند، به‌موقع جابه‌جا کند.

وقتی ترامپ از خالی شدن کامل این مراکز مطمئن شد، دستور عملیات را صادر کرد و آن را «منفرد» خواند؛ یعنی بدون مشارکت رژیم یهود. سپس اعلام کرد که هدف از حمله، سرنگونی نظام نبوده است. این‌گونه بود که عملیات به‌صورت محاسبه‌شده و با دقت برنامه‌ریزی گردید، به‌گونه‌ای که تابع (رژیم یهود) و متبوع (آمریکا) هر دو نقش خود را با هماهنگی ایفا کردند.

امت باید نسبت به خطری که پیوسته در درون خود دارد، هوشیار باشد و آن، حکومت‌های وابسته و مأمور استعماری‌اند که برای حفظ منافع قدرت‌های بیگانه در سرزمین‌های اسلامی مستقر شده‌اند. این نظام‌ها نه تنها اراده‌ای مستقل ندارند، بلکه مأموریت دارند تا از وحدت امت اسلامی جلوگیری کنند؛ وحدتی که از نگاه شرعی، یک فریضه است. چنان‌که الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ﴾[الانبیاء: ۹۲]

ترجمه: به راستی این، امت شماست؛ امتی واحد و یکپارچه و من، پروردگار شما هستم؛ پس مرا عبادت و پرستش کنید.

نویسنده: سالم ابو سبيتان

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

مترجم: عبدالرحمن مستنصر