(ترجمه)

خبر:

در روز بیست‌وششم اکتوبر سال 2025، شهر الفاشر در دارفور به صحنهٔ آشکار جنایت تبدیل شد. این رویداد پس از عقب‌نشینی واحد نیروهای مسلح و ورود نیروهای واکنش سریع رخ داد. تنها در مدت کوتاهی، تصاویر منتشرشده از شهر ، جهان را تکان داد و نشان داد که قتل‌های جمعی، شکنجه و رفتارهای توهین‌آمیز با قربانیان در آن جریان داشته است. این حادثه مورد استثنایی نبود؛ بلکه ادامهٔ رویکردی است که این نیروها از زمان پیدایش‌شان پیش از 22 سال تا کنون دنبال نموده‌اند.

تبصره:

فاجعهٔ الفاشر نه نخستین مورد است و نه آخرین؛ مگر این‌که جلو نیروی سرطانی در حال گسترشی که نیروهای واکنش سریع نامیده می‌شود، گرفته شود. این نیروها از زمانی که در سال 2003 وارد درگیری مسلحانه با ارتش سودان در دارفور شدند، قتل‌های جمعی را بخشی از تاکتیک‌های ثابت خود قرار داده و تجاوز، آواره‌سازی، شکنجهٔ سازمان‌یافته، غارت و سوزاندن خانه‌ها را نیز در برنامه‌های نظامی خود گنجانده‌اند. از همان سال تا امروز صدها قریه در دارفور با همین روش ویران شده است. در جریان تحصن فرماندهی عمومی در خارطوم در سال 2019، همین نیروها در سرکوب معترضان مشارکت داشتند و بسیاری از فجایع توسط افرادشان ثبت شد.

در شهر الجنینه در سال 2023، گزارش‌های سازمان ملل گفته‌اند که بین ۱۰ تا ۱۵ هزار نفر کشته شده‌اند. بعد هم در ذهن مردم هنوز صحنه‌های جنایت و فاجعه در شهرهای خارطوم، روستاهای ایالت الجزیره و در نهایت الفاشر زنده است؛ شهری که هنوز هم از دست‌ِ ویرانی‌ها و بدرفتاری‌های نیروهای «حمایت سریع» رنج می‌کشد!

نیروهای واکنش سریع که در آغاز برای کمک به ارتش ایجاد شده بود، در طول زمان به نیروی موازی و رقیب ارتش تبدیل شد. این تحول به سبب بزرگ شدن منابع و نفوذ این نیرو و از طریق سازوکارهای دولتی شکل گرفت. این تجربه ثابت نمود که قانونی ساختن میلیشی‌ها به معنای کنترول بر آن‌ها نیست؛ بلکه به استقلال و تقویت‌شان می‌انجامد. همان‌گونه که نمونهٔ نیروهای واکنش سریع نشان می‌دهد، قانونی ساختن می‌تواند چنین گروهی را به غده‌ای سرطانی تبدیل کند که دولت‌های دیگر از آن برای اجرای برنامه‌های خود بهره بگیرند.

اکنون هنوز برای نیروهای مخلص ارتش فرصت وجود دارد تا از جنگ میان مسلمانان و فروپاشی این سرزمین جلوگیری کنند. این امر با در دست گرفتن کامل سرزمین سودان و جلوگیری از اقدامات البرهان ممکن است؛ کسی که هر روز میلیشیای تازه‌ای ایجاد می‌کند و برخی از آن‌ها حتی بیرون از سودان آموزش می‌بینند. راه درست و شرعی این است که همهٔ میلیشیاها به ویژه نیروهای واکنش سریع منحل و خلع سلاح شوند و فرماندهان‌شان در برابر محاکم عادلانه قرار گیرند. لازم است تمام گروه‌های مسلح در چارچوب ارتش ادغام شوند و پرچم‌های مستقل خود را برچینند تا ارتش یکپارچه و منظم بر اساس عقیدهٔ اسلام شکل گیرد.

دولت خلافت اجازهٔ نمی‌دهد که نیروهای مسلحی بیرون از چارچوب ارتش وجود داشته باشد و از بیرون برای تضعیف و تجزیهٔ آن مورد استفاده قرار گیرد. چنین دولتی با قاطعیت در برابر هر گونه تلاش برای ضربه‌زدن به امنیت مردم و سرزمین شان می‌ایستد.

نویسنده: ام اواب – ولایه سودان

۲۴ جمادى‌الأولى ۱۴۴۷ه‍.ق.

۱۵ نوامبر ۲۰۲۵م.

مترجم: عبدالرحمن مستنصر