(ترجمه)

روز هفتم ماه اکتوبر، برابر است با دومین سال‌گرد عملیات طوفان‌الاقصی. دو سال کامل گذشت از آن‌زمانی‌که رژیم غاصب، مردم ما را در غزه هدف قرار داد و ماشین کشتار، کوچاندن و گرسنه‌سازی را بر آنان به کار انداخت و نهایت درجهٔ وحشی‌گری و بربریت را در حق‌شان روا داشت. پس چه چیزی با این جنگ ستم‌گرانه تغییر کرد؟

نخست: اردوی یهود خود را «اردوی شکست‌ناپذیر» نشان می‌داد؛ با تجهیزات، امکانات نظامی و استخباراتی‌اش و با پیروزی‌های ظاهری‌اش بر مردم فلسطین و بر اردوهای کشورهای همسایه در دهه‌های گذشته. اما عملیات طوفان‌الاقصی این تصویر دروغین را از میان برد و نشان داد که این رژیم سست‌تر از تار عنکبوت است؛ سربازانش مشتی ترسو و خوار اند و اگر حمایت رژیم‌های مزدور اطراف و پشتیبانی امریکا نمی‌بود، سال‌ها پیش از روی زمین محو می‌شد.

گروهی اندکی از مردم غزه، بینی یهودیان را به خاک مالیدند؛ با نفوذ به مناطق تحت تسلط آنان، تصرف تانک‌ها، اسیر کردن سربازان، و حمله از فاصلهٔ نزدیک، ضربهٔ کوبنده‌ای زدند که آنان را در برابر جهان خوار و رسوا ساخت و دروغ بودن ادعای رژیم‌های دست‌نشانده را آشکار کرد که گویا توان مقابله و قدرت شکست دادن این غاصب را ندارند.

عملیات طوفان‌الاقصی همیشه گواهی خواهد بود بر سستی و بی‌تفاوتی رژیم‌ها و اردوهای‌شان در یاری برادران‌شان و بر دروغ ادعای‌شان که می‌گویند ما توان و قدرتی نداریم. چه تفاوت بزرگی است میان آن‌چه مجاهدان در دست دارند از سلاح و تجهیزات، با آن‌چه اردوها دارند! و چه فاصله‌ای است میان کسی‌که فریاد زنان داغ‌دار را شنید و شتافت به یاری، با آن‌که شنید و گوش خود را بر آن بست.

دوم: این عملیات، آن‌چه را از دید جهانیان پنهان مانده بود، آشکار ساخت؛ یعنی نفاق کسانی‌که ادعای دفاع از حقوق بشر، حقوق زنان و آزادی‌ها را دارند. طوفان‌الاقصی شکاف ژرف میان گفتار غرب و شعارهای پوچ‌اش را نمایان ساخت و هم‌دستی آنان را در کشتن بی‌گناهان و رساندن سلاح به دست اشغال‌گران آشکار کرد.

برای همه جهان چهره واقعی «حامی ارزش‌های انسانی» و نهادهای مدعی دفاع از حقوق زن و طفل آشكار شد. همه آن‌ها در برابر جنایات علیه زنان و كودكان غزه سكوت رسوا کننده را اختیار كردند. آن‌ها عملاً قانون بین الملل و میثاق‌های حقوق زن و حقوق بشر و همه ادعاهای پر ادعای شان را زیر پا گذاشتند و این پرده برداری برای شرافتمندان سراسر جهان روشن شد.

مصیبت مردم غزه خیلی از ملل را به حركت درآورد؛ مردم در چندین پایتخت جهان به طرز بی سابقه‌ای به خیابان‌ها و جاده‌ها آمدند و با تظاهرات میلیونی جنایات اشغال‌گر را محكوم كردند و در برابر قوانین و محدودیت‌هایی كه كشورشان برای شان گذاشته بود تمرد كردند. به همین دلیل جنگ غزه پرده از ریاكاری نظام جهانی برداشت و نشان داد فاصله عمیق میان رژیم‌های جنایت‌كار كه دست شان به خون مردم غزه آلوده است و مردمی كه این جنایات را محكوم میكنند چقدر زیاد است.

وحشی‌گری و بی‌رحمی جنایات جنگی در غزه به شكل‌گیری یك آگاهی جهانی جدید كمك كرد كه تسلط غربیان در تعریف خیر و شر و دوگانه‌گویی معیارهای انسانی را رد می‌كند. نخستین نشانه‌های این تغییر را می‌توان در جنبش‌های تحریم، تظاهرات و تلاش‌ها برای شكستن محاصره غزه دید.

سوم: زنان غزه، با وجود آن همه مصیبت بزرگ، در این دو سال یك نمونه درخشان از زن مسلمان صابر و شکیبا برای جهان ارائه كردند. بسیاری از زنان غربی از استقامت و پایبندی آن‌ها شگفت زده شدند؛ در حالی‌كه آن‌ها یكی پس از دیگری فرزندان، شوهران و اعضای خانواده شان را شهید بدرقه می‌كنند.

این زنان صبور توانستند تأثیر باور اسلامی را در جان و رفتارشان نشان بدهند و ثابت كنند كه آن‌ها نه عقب نشینی می‌كنند و نه آرام می‌گیرند. آن‌ها همیشه مبدع قهرمانان و زادگاه مردان خواهند ماند و تا آزادسازی فلسطین از رود تا دریا به فداكاری و تلاش ادامه خواهند داد و تا رسیدن به آن هدف دست از پا نكشند.

خیل زیادی از زنان غزه می‌دانند كه راه‌حل دو دولتی كه امریكا و بعضی دولت‌های عربی تبلیغ می‌كنند، عملاً به معنای تصفیه قضیه است.آن‌ها معتقد اند كه فداكاری‌های انجام شده باید گردن‌ها را برای رهایی كامل راست كند؛ رهایی واقعی كه زمین غصب شده را بازگرداند و رژیم یهود را به طور كامل دفع كند.

پس از الله سبحانه وتعالی می‌خواهیم كه نقشه‌های دشمنان را به خودشان بازگرداند و این امت را به رشد فكری و وحدت برساند تا صفوف خود را وحدت بخشند، قضیۀ فلسطین را به اصلش بازگردانند و اردوهای‌ شان به ندای یتیمان و مادران داغ‌دیده لبیك گویند، از متجاوزان انتقام بگیرند و دل‌های مؤمنان را شفا (مرهم) بخشند؛ بی گمان الله سبحانه وتعالی عهده‌دار این کار بوده و بر تحقق آن تواناست.

 دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر – بخش زنان