(ترجمه)

خبر:

 ۲۲ نوامبر ۱۹۴۳ میلادی، فرانسه رسماً استقلال دولتی را به رسمیت شناخت که خود آن را در اول سپتامبر ۱۹۲۰ ایجاد و اعلان کرده بود. این دولت پس از آن شکل گرفت که کمیشنر فرانسوی (مقام ارشد استعمار که اختیار صدور فرمان، تغییر مرزها و ادارهٔ مناطق را داشت) گورو؛ همان کسی که گفتۀ مشهور «ما برگشتیم ای صلاح‌الدین» را گفته بود، فیصله‌هایی صادر کرد مبنی بر لغو ولایت بیروت؛ ولایتی که بیشتر ساحل شام را در بر می‌گرفت و مساحت آن بیش از سه برابر لبنان امروزی بود. همچنان او مناطق بُقاع، بعلبک، حاصبیا و راشیا را از ولایت دمشق جدا کرد و آن‌ها را در ترکیب جغرافیایی تازه‌ای شامل ساخت که نامش را دولت لبنان بزرگ گذاشت.

تبصره:

امروز ما از سالگرد بیرون راندن اشغالگران فرانسوی خوشحال می‌شویم، اما حقیقت تلخ این است که فرانسه تنها سربازانش را بیرون کرد، در حالی که قانون ساخته‌ دست‌ساخته، فرهنگ و زبانش همچنان بر این سرزمین حاکم ماند و پس از یک درگیری خونین، نفوذ سیاسی از دست فرانسه بیرون شد و به دست امریکا افتاد.

لبنان از همان آغاز، به‌عنوان یک سرزمین طبیعی با توان بقا و پایداری ساخته نشد؛ سرزمینی کوچک، از هم پاشیده میان طایفه‌ها و مذاهب که با زور از سرزمین اصلی خود یعنی سرزمین شام و از اصالت واقعی‌اش یعنی دولت خلافت عثمانی و امت اسلام جدا شد. همین جدایی بر ضعفش افزود و توانش را برای محافظت از خود و مردمش ضعیف‌تر ساخت.

سپس تأیید این استقلال و پذیرفتن چنین دولت کوچک ازهم‌پاشیده‌ای، دلیلی شد برای عقب‌ماندگی و انحطاطی که ضعف و خواری را به‌بار آورد و زمینه را برای پیدایش طبقه‌ای سیاسی فراهم کرد که در دزدی مهارت داشته و مزدوران خارجی‌ها بودند. این طبقه، دارایی‌های عمومی را غارت کرده و با پناه‌گرفتن پشت طایفه‌ها و مذاهب از پاسخ‌گویی فرار کردند و فاصله‌ها را عمیق‌تر ساختند.

امروز، در حالی که حملات روزانه‌ی کیان یهود به لبنان ادامه دارد و هیچ پاسخی از «دولت مستقل» داده نمی‌شود؛ دولتی که قرار است از مردم و سرزمینش دفاع کند و نمایش‌های نظامی در سالگرد استقلال را ممنوع کرده است! شاید این به اصطلاح حکومت، خجالت کشیده که قدرت خود را نشان دهد؛ در حالی که حتی ابتدایی‌ترین اقدامات دفاعی و بازدارنده را ندارد، پس ترجیح داده سکوت کند تا رسوایی خود را آشکار نسازد. حتی حاکم لبنان در سخنرانی سالگرد استقلال، از مذاکره با کیان یهود تجاوزگر و جنایتکار حمایت می‌کند؛ که این نیز بسیار عجیب است!

غرب کافر استعمارگر، ابتدا توسط فرانسه و سپس توسط امریکا، لبنان را ایجاد کرد؛ سرزمین پارچه پارچه شده، در محاصره‌ی کشمکش‌ها، که حتی توان تصمیم‌گیری را ندارد تا جایی که به لقمه‌ای آسان در دهان دشمنان تبدیل شده است. امروز همین لبنان عاجز در برابر تجاوزات کیان یهود قرار دارد و توان آن را ندارد تا از خود و فرزندان خود دفاع کند و نمی‌تواند ارزش و کرامت خود را بازگرداند.

استقلال واقعی و یک سالگرد یک تزئین و نمایش‌های بی‌مفهوم نیست؛ بلکه توانایی حفاظت از سرزمین و مردم، تصمیم‌گیری واحد و درست و بازگشت به ریشه‌ها و اساساتی است که او را دوباره به اقتدار و حاکمیت باز می‌گرداند.

امید ما به الله سبحانه وتعالی است که وعده‌اش را به وسیلهٔ ما محقق سازد تا در زمین برایمان توانایی فراهم شود و خلافت راشده‌ی خود را بازگردانیم و لبنان عزیز بر قلب ما بخشی از آن خلافت باشد، پس برای چنین کاری، کسانی که تلاش می‌کنند باید سریع اقدام کنند.

نویسنده: شیخ داکتر محمد إبراهیم

۵ جمادی‌الثانی ۱۴۴۷هـ.ق

۲۶ نوامبر ۲۰۲۵م

مترجم: حسن سلحشور