Müslüman öğrenciler ve velileri, eğitim kurumlarında ve diğer kamu kuruluşlarında giderek artan engelleyici ve ayrımcı politikalara maruz kalıyor. Bu uygulamalar çoğu zaman tali veya münferit olaylar gibi sunuluyor.

Öğrencilere ve talebelere, herhangi bir kargaşaya yol açmamasına rağmen teneffüs veya boş zamanlarda dahi okulda namaz kılmanın yasaklandığı bildirilen çok sayıda vaka bulunuyor.

Buna ek olarak, özellikle “İslamî” okullarda çocuklara giderek bazı değer ve görüşler dayatılıyor. Eşcinsellik meselelerine bakış gibi tüm veliler ve öğrenciler, bu dayatılan görüşleri paylaşmıyorlar.

Sözde vatandaşlık eğitimi derslerinde, laik dünya görüşü genellikle normatif bir çerçeve olarak sunulmaktadır; Bu da dini inançlar ve ahlaki ilkeler arasında eşit bir şekilde bir arada yaşama alanını doğal olarak daraltmaktadır.

Birçok vakada Müslüman gençlere, dini veya siyasi duruşlarıyla ilgili açıkça uyarılarda bulunulmuş ve bu olayların bazıları daha sonra medya aracılığıyla kamuoyuna yansımıştır. Rapor edilen vakalardan birinde, bir öğrenci beden eğitimi dersinde siyasi bir bildiri olarak kabul edildiği gerekçesiyle “Filistin” yazılı tişörtünü çıkarmaya zorlanmıştır. Bu olaylar bir bütün olarak ele alındığında, eğitimde İslamî kimlik ve onun dışavurumları üzerinde yapısal kısıtlamaların olduğu açıkça görülür. Bu kısıtlamalar daha geniş bir bağlama oturtulduğunda, tutarlı ve son derece endişe verici bir tablo ortaya çıkar.

Bu yönelimle uyumlu olarak; İslami okullar, camiler ve Kur’an kursları giderek artan bir şekilde sıkı gözetim ve genel şüphe altına girmektedir. Bu kurumlar sıklıkla olumsuz bir şekilde tasvir edilmekte, yoğun denetimlere ve kısıtlayıcı düzenlemelere maruz kalmaktadır; oysa diğer inanç sistemlerine ait benzer kurumlar aynı muameleyi görmemektedir. Sonuç olarak, İslami eğitim ve gelişim alanı yapısal olarak kısıtlanmaktadır. Bu durum; İslami normların, değerlerin ve bilginin aktarılması ile İslami kimliğin inşası üzerindeki baskının arttığı bir iklimin oluşmasına katkıda bulunmaktadır.

Bu gelişmeler, Müslüman çocukları ve gençleri, kimlik oluşumlarının en kritik evresinde etkilemektedir. İslami sembollerin, namazın ve dini ifadenin kısıtlanmasıyla kimliklerine tarafsız davranılmamakta, bilakis aktif bir şekilde marjinalleştirilmektedirler. Verilen örtülü mesaj şudur: “İslami kimliğin okulda bir yeri yoktur.” Bu tarafsızlık değil, zorla asimilasyon sürecidir ve İslami kimlik yapısal bir baskıya maruz kalmaktadır. Allah Subhânehu ve Teâlâ, Kur’an-ı Kerim’de bize şunu hatırlatmaktadır:

وَلَنْ تَرْضَى عَنْكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ“Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hristiyanlar da asla senden razı olmayacaklardır.” ^{[Bakara 120]} Bu ilahî uyarı, kabul görmenin yolunun asimilasyon olmadığını, bilakis asimilasyonun hakiki benliğini kaybına yol açacağını vurgulamaktadır.

İslami nesil, İslam’a düşman olan bu politika biçiminin farkına varmalı ve İslami ilkeleri etrafında birleşmelidir. Çocuklarımızın kimliğini korumak kolektif bir sorumluluktur; bu nedenle uyanıklık, vahdet ve ortak hareket etmek esastır.