Haber-Yorum

Düşen Tahtların Ardındaki İşbirliği!

Haber:

Donyo Haber Ajansı muhabirinin aktardığına göre, Özbekistan Cumhurbaşkanı Şevket Mirziyoyev, 5 Eylül 2025'te ABD Başkanı Donald Trump ile bir telefon görüşmesi gerçekleştirdi. Özbekistan Dışişleri Bakanı Bahtiyar Saidov, Telegram kanalı üzerinden, "Amerikalı meslektaşım Marco Rubio ile işbirliği içinde, devlet başkanlarımız arasında varılan tüm anlaşmaların etkin bir şekilde uygulanmasını sağlayacağız" şeklinde yazdı.

Yorum:

Mirziyoyev'in Trump ile görüşmesi, Amerika'nın Özbekistan ile ilişkilerinin daha geniş jeostratejik planlarla bağlantılı olduğunu ortaya koymaktadır. Böylece Washington'ın artık Taşkent'i Orta Asya'daki en önemli dayanağı olarak gördüğü açıkça ortaya çıkmış oldu.

Amerika'nın Özbekistan'a olan ilgisi öncelikle kaynak jeopolitiğiyle bağlantılıdır. Zira Orta Asya, uranyum, lityum, bakır ve diğer stratejik mineral rezervleri açısından zengin bir bölgedir. Bu yüzden ABD, bu kaynakları küresel tedarik zincirine dahil ederek Çin'in tekelci etkisini sınırlamak istiyor.Bu açıdan Özbekistan, Amerika'nın ekonomik ve güvenlik yapısının önemli bir parçası haline gelmiştir. Özellikle terörizm, aşırıcılık ve yasadışı göçle mücadele ele alınmıştır; zira Afganistan'la sınırı bulunan Özbekistan, Amerika'nın bölgesel güvenliği açısından önemli bir rol oynamaktadır. Ayrıca Trump, "S5+1" formatı yoluyla güvenlik mekanizmalarını güçlendirmeyi hedeflerken, Rusya ve Çin'in etkisini dengelemeye çalışıyor

Amerika, eğitim alanındaki iş birliğine özel önem veriyor. Zira Taşkent'te, önde gelen Amerikan üniversitelerinin şubeleri açılıyor ve American Spaces'ın faaliyetleri genişliyor. Bu sayede genç neslin zihninde olumlu bir Amerika imajı oluşturularak Amerika'nın çıkarlarını savunacak ajanlar yetiştirilmektedir.

ABD, genel olarak terörle mücadele, güvenliğin sağlanması, ticari, ekonomik ve kültürel ilişkilerin geliştirilmesi sloganları altında Orta Asya'daki konumunu güçlendirmek için kademeli çabalar sarf ediyor.

ABD'nin Özbekistan ile ilişkilerinin giderek önem kazanması sadece bölgesel değil, aynı zamanda küresel jeopolitik değişimlerden de kaynaklanıyor. Washington D.C.'deki Amerikan Dış Politika Konseyi ve Orta Asya-Kafkas Enstitüsü uzmanlarının hazırladığı "Büyük Orta Asya Stratejisi" başlıklı analitik raporda, ABD'nin bölgedeki rekabet gücünü artırmak amacıyla Büyük Orta Asya için etkili bir strateji geliştirmesi ve uygulaması gerektiği vurgulanıyor. Bu ise Orta Asya, Kafkasya, Güney Asya ve Doğu Asya’yı da içeriyor. Ayrıca Rusya-Çin ilişkilerini ve Avrasya'daki jeopolitik rekabeti etkilemeyi, özellikle de temel metaller, uranyum, petrol ve doğal gaz gibi stratejik kaynaklara yönelik pazarların kontrolünü ele geçirmeyi hedefliyor.

Bu arada Washington, Taşkent'i bu stratejide jeopolitik bir dayanak noktası görürken, Özbekistan da dahil olmak üzere Orta Asya'nın bu süreçte oynadığı merkezi rol göz önüne alındığında, Mirziyoyev hükümeti bu stratejide kilit bir oyuncu olmaya çalışıyor. Nitekim Trump, Mirziyoyev'in reformlarını "derin ve geri döndürülemez" olarak nitelendirirken, Mirziyoyev de Trump'ı "iç ve dış politikadaki inanılmaz başarılarından" dolayı tebrik etmiştir.

İslam’a ve Müslümanlara karşı mücadelede bölgesel ve küresel liderler haline gelen Mirziyoyev ile Trump'ın, birbirlerinin başarısız politikalarına yönelik övgü dolu konuşmaları, ikili ilişkilerin gidişatındaki süreci ortaya koymaktadır. Bu telefon görüşmesi, her iki tarafın da dış politika hedeflerinin giderek artan bir şekilde ortak bir hedefe doğru yöneldiğini, yani bölgedeki Batı çıkarlarını güçlendirmede ve özellikle İslam’ın hayat sahasına geri dönmesini engelleme konusunda Amerika'nın rakip güçlerini zayıflatmada daha uyumlu hale geldiklerini ortaya koymaktadır. Acaba Mirziyoyev ve rejimi Allahu Teala’nın kelamından bir öğüt alır mı ki?! Zira Allah Azze ve Celle şöyle buyurmuştur: مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللهِ أَوْلِيَاءَ كَمَثَلِ الْعَنكَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتاً وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنْكَبُوتِ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ “Allah'tan başka dostlar edinenlerin durumu, örümceğin durumu gibidir. Örümcek bir yuva edinir; halbuki yuvaların en çürüğü şüphesiz örümcek yuvasıdır. Keşke bilselerdi!” [Ankebut 41]

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan

İslam Ebu Halil - Özbekistan

Hizb-ut Tahrir / Sudan Vilayeti heyeti, partinin Sudan’ı bölme ve Darfur’u ayırma planlarına karşı başlattığı kampanya çerçevesinde, Port Sudan’da Kuran kursları ve camilerden sorumlu yönetici Şeyh Onur Muhammed Ahmed’i ofisinde ziyaret etti. Hizb-ut Tahrir / Sudan Vilayeti Merkezi Temas Komitesi Başkanı Üstat Nâsır Rıza’nın başkanlığındaki heyete, komite üyesi Abdullah İsmail de eşlik etti.

Üstat Nâsır, Sudan’da Batılı ülkelerin, özellikle de Amerika’nın yaptığı şeylerden bahsetti. Amerika’nın önce Güney Sudan’ı ayırdığını, şimdi Darfur’u bölmeye çalıştığını ve sırada Doğu Sudan’ın olduğunu söyledi. Bu konunun çok kritik ve hayati bir mesele olduğunu, bu yüzden herkesin ciddiyetle çalışması gerektiğini belirtti. Bu planı bozmak için cami imamlarına, siyasetçilere, kanaat önderlerine, ordu komutanlarına ve halka büyük görevler düştüğünü vurguladı. Nâsır, sözlerini desteklemek için çeşitli kanıtlar sundu.

Şeyh Onur, Nâsır’ın konuşmasını onaylayarak, “Bizim rolümüz ne olmalı?” diye sordu. Nâsır da imamlardan ve davetçilerden ne beklendiğini anlattı. Bunun üzerine Şeyh Onur, bu planı çökertmek için hazırlanan parti programının tamamının kendisine gönderilmesini istedi.

Görüşmede, müdür yardımcısı, Eyalet Âlimler Heyeti üyesi Şeyh Lübab ve Kızıldeniz Eyaleti Hafızlık İşleri Müdürü Şeyh Tayyib eş-Şembeli de hazır bulundu.

26 Haziran’dan bu yana, Hayber Pahtunhva, Pencap ve Karaçi’nin çeşitli bölgelerinde meydana gelen sellerde 650’den fazla kişi hayatını kaybetti, binden fazla kişi yaralandı. Binlerce ev, sahiplerinin bir ömür boyu biriktirdiği emekleriyle birlikte sulara kapıldı; eşyalar ve araçlar yok oldu. İffet ve haysiyetin sembolü olan kızlarımız ve bacılarımız yuvalarından koparıldı, mahremiyetlerinden soyutlanarak açık havada yaşamaya mecbur edildiler.

Hizb-ut Tahrir / Pakistan Vilayeti olarak biz, bütün Müslüman kardeşlerimizin acısına aynı ölçüde ortak oluyor, bu imtihanı sabırla karşılıyor, diğer Müslümanları da sabra davet ediyoruz. Zira Rasûlullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurdu:

مَا يُصِيبُ الْمُسْلِمَ مِنْ نَصَبٍ وَلَا وَصَبٍ وَلَا هَمٍّ وَلَا حُزْنٍ وَلَا أَذًى وَلَا غَمٍّ، حَتَّى الشَّوْكَةِ يُشَاكُهَا، إِلَّا كَفَّرَ اللَّهُ بِهَا مِنْ خَطَايَاهُ“Bir Müslümana herhangi bir musibet, bir sıkıntı, bir keder, bir üzüntü, bir eziyet, bir gam dokunursa, hatta kendisine bir diken bile batarsa, mutlaka Allah bunları onun günahlarına kefaret yapar.” ^{[Buhari ve Müslim]} Ancak yaşanan bu son felaket, yöneticilerimizin acizliğini, ihmalkârlığını ve vurdumduymazlığını bir kez daha gözler önüne serdi. Zira Pakistan, ilk defa bir sel felaketiyle boğuşmuyor; 2010 ve 2022’de meydana gelen yıkıcı seller hâlâ hafızalardadır. Sadece 2022’deki sellerde bile ülkenin üçte biri sular altında kalmış, 33 milyon insan etkilenmişti. Kaldı ki Pakistan, iklim değişikliğinden en çok etkilenen on ülkeden biridir. Zira ülkenin Kuzey ve Güney Kutbu dışında dünyanın en fazla buzuluna (9.000’den fazla) sahip olması ve bu buzulların hızla erimesi, sel riskini sürekli artırmaktadır.

Ancak, her zamanki gibi, yöneticilerimiz birkaç gün medyada boy gösterdikten sonra her şey unutulup gitmektedir. Örneğin, Hayber Pahtunhva eyalet hükümetinin tüm bölgeye ayırdığı para sadece 800 milyon Rupi, Buner ilçesine ise 500 milyon Rupidir. Halbuki bu rakamlar ne altyapıyı yeniden kurmaya ne de mağdurlara temel yardım ulaştırmaya yeter. Bu sözde demokratik yöneticilerin politikası, gerçek bir hizmetten çok, göstermelik bir medya yönetiminden ibarettir.

Hilafet sisteminde ise durum tam tersidir: Halife, bütün ümmetin işlerini eksiksiz gözetmekle yükümlüdür. Halife hem ilahî sorumluluk taşımakta hem de ümmetin denetim mekanizmasına tabi olmaktadır. Nitekim Rasûlullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurdu:

  فَالْإِمَامُ رَاعٍ وَهُوَ مَسْؤُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ“İman çobandır ve güttüklerinden sorumludur” ^{[Buhari ve Müslim]} Eğer bugün Hilafet var olsaydı, “ani sağanak” gibi bahanelerin arkasına saklanmazdı. Aksine, kurumsal bir altyapı ve bütüncül bir sistem inşa eder, uzun vadeli planlamalar yapar ve kayıpları azaltmak için etkili tedbirler alırdı. Ne var ki, Pakistan’da art arda gelen hükümetler yetmiş yılı aşkın bir süredir bu konuyu ihmal etmişlerdir. Çünkü onların önceliği hiçbir zaman halk değil, daima sömürgeci güçlerin çıkarlarını korumak olmuştur. Halkın sorunlarını ise, ancak iktidarlarını tehdit ettiği zaman ciddiye almaktadırlar.

Hilafet sisteminde bir Müslümanın hayatı kutsaldır. İhmal veya kusur gibi insani sebeplerle bir can kaybı yaşanırsa, bunun diyeti ödenir. Demokratik sistemde ise insanın değeri, siyasi gücü ve iktidar mücadelesindeki etkisiyle ölçülür. Bu demokratik ve kapitalist düzen, Müslümanlara aşağılanma, yoksunluk ve acizlikten başka bir şey vermemiştir. Artık bu düzeni tarihe gömüp Hilafeti kurmanın zamanı gelmiştir. Pakistan Müslümanları ve silahlı kuvvetlerimiz el ele vererek bu köhne sisteme son vermeli ve Nübüvvet metodu üzere İkinci Raşidi Hilafet’i kurmalıdır.