Sudan... Bol Zenginlikler ve Devam Eden Açgözlülük!

Sudan'a, doğa ve servet açısından Afrika'nın en zengin ülkelerinden biri haline getiren zenginlikler bahşeden Allah'a hamd olsun.Zira Sudan, altından nadir minerallere, tatlı sudan geniş düz tarım arazilerine, devasa hayvancılık servetine ve dünyanın en kaliteli petrol türlerinden biri olarak kabul edilen petrole kadar tek bir yerde nadiren bulunan doğal kaynaklar açısından zengin bir ülkedir.

Ancak bu zenginliklerine rağmen, Sudan'daki gerçeklik bu nimetleri yansıtmamaktadır. Aksine uluslararası açgözlülük ve iç çatışmalar nedeniyle bu zenginlikler bir felaket ve ıstırap kaynağı haline gelmiştir.

Güneyin servetleri, bölünmeye açılan kapı olmuştur

2011 yılında Güney Sudan'ın ayrılması bir tesadüf değildi, aksine bu bölgedeki muazzam servetlerin keşfedilmesinin doğrudan bir sonucuydu. Zira orada petrol, altın ve madenlerin varlığının işaretleri ortaya çıktığından beri, eski sömürgeci güçler başta olmak üzere büyük güçler bu bakir kaynakları nasıl sömüreceklerini planlamaya başladılar.

Bunun üzerine ülke uzun iç savaşlara sürüklendi, ardından “özgürlük ve bağımsızlık” sloganları altında mezhepsel ve ırkçı çatışmalar ithal edilirken oysa asıl amaç, servetleri kontrol etmek ve ülkenin birliğini parçalamaktı.

Uluslararası Kriz Grubu'nun (International Crisis Group) bir raporuna göre, 1980'lerde ve 1990'larda güneyde petrolün keşfedilmesi, 2011'de güneyin ayrılmasıyla sonuçlanan kuzey ve güney arasındaki çatışmanın derinleşmesine doğrudan katkıda bulunmuştur.

Bir nimet ve gazap olması bakımından coğrafi konumu

Sudan, sadece servetleri ile değil, aynı zamanda Arap ülkeleri ile Afrika'yı birbirine bağlayan, Kızıldeniz'e bakan ve dokuz ülke ile sınırı olan stratejik coğrafi konumu ile de öne çıkmaktadır. Bu konumu onu, bölgesel ve uluslararası güçlerin ilgi odağı haline getirmiş olup bu güçler burayı, kendi çıkarları için bir geçit kapısı veya hesaplaşmalar için bir çatışma alanı olarak görmüşlerdir.

Böylece Sudan, her yönden açgözlülüğün kuşatması altında kalırken halkı da bu tekrarlanan çatışmaların bedelini ödemektedir.

Afrika Stratejik Araştırmalar Merkezi'nin (Africa Center for Strategic Studies) bir raporunda Sudan, “Afrika Boynuzu bölgesinin jeopolitik dengesinde kilit bir nokta” olarak nitelendirilmiş, bu da onu bölgesel ve uluslararası nüfuz çatışmalarına maruz bırakmıştır.

Hedef alınan bir ümmet ve üzücü bir sessizlik

Sudan'da yaşananlar istisnai bir durum değil, aksine tüm İslam ümmetini hedef alan daha geniş bir sahnenin parçasıdır; zira Irak, Suriye, Lübnan, Filistin, Yemen, Libya... Evet bunların hepsi servetler bakımından zengin ülkelerdir ancak bu ülkeler, dış müdahaleler ve iç çatışmalarla parçalanmışlardır.

Allah Subhanehu ve Teala bu hakikat hakkında bizi, şu kavlinde uyarmıştır:قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ “Onların kinleri konuşmalarından apaçık ortaya çıkmıştır. Kalplerinde gizledikleri ise daha büyüktür.” [Al-i İmran 118]

Ancak bütün bu sahnenin en acı tarafı, bütün bunların Arap ve İslam dünyasının sessizliği içinde, hatta bazen pusulasını kaybetmiş ve ümmetin büyük sorunlarına karşın dar çıkarlarla meşgul olan bazı yerel rejimlerin suç ortaklığı veya iş birliğiyle gerçekleşiyor olmasıdır.

Sonuç olarak Sudan potansiyelleri ve servetleriyle büyük bir ülkedir ancak o, önce onun evlatlarının, ardından da tüm ümmetin samimi bir duruş sergilemelerini gerektiren bir sınavdan geçmektedir. Zira bu zenginlikleri korumak sadece siyasi veya ekonomik bir sorumluluk değil, bilakis aynı zamanda şerî ve ahlaki bir görevdir.

Bakın işte Sudan şu anda Darfur'un ayrılması için bir komploya maruz kalmakta olup bu da Sudan'ı devletçiklere bölmek için atılan ikinci bir adımı temsil etmektedir.

Bu planlar hakkında bilinçlenip tek bir saf halinde durmadıkça bir kurtuluş olmadığı gibi ümmete bölünme ve gerilemeden başka bir şey getirmeyen bağımlılıktan kurtulmadıkça da bir kurtuluş yoktur. Bu da ancak Nübüvvet Minhacı üzere Raşidi Hilafetin gölgesi altında tüm ümmeti birleştirecek Allah'ın sağlam ipine geri dönmekle olacaktır. Bu ise aziz olan Allah’a hiç de zor değildir.

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Hüveyde Osman (Ümmü Muaz) – Sudan

Yemen Islah Partisi Yüksek Konseyi Başkanı Muhammed Abdullah el-Yedumi, partisinin 35. kuruluş yıl dönümü vesilesiyle 12 Eylül 2025 Cuma akşamı bir konuşma yaptı. Suhail TV’den canlı yayınlanan ve 40 dakikayı aşan konuşmasında el-Yedumi, partisinin iç ve dış gündemine ilişkin tutumunu açıkladı.

Islah Partisi 13 Eylül 1990’da, Yemen’in kuzey ve güneyinin birleşmesinden kısa bir süre sonra Şeyh Abdullah b. Hüseyin el-Ahmar başkanlığında kuruldu. El-Ahmar’ın liderliği, partiye hem aşiretler nezdinde hem de siyasi arenada büyük bir güç kazandırdı. Islah Partisi, 1993 yılında yapılan ilk parlamento seçimlerine katıldı ve 301 sandalyeden yaklaşık 62 sandalye elde etti. Islah Partisi, başlangıçta Ali Abdullah Salih ve Sosyalistlerle üçlü bir koalisyon kursa da, 1994 savaşından sonra Sosyalistlerin çekilmesiyle Salih’in ana ortağı oldu. 1997’den sonra resmi olarak muhalefete geçse de, meclis ve bürokrasi üzerindeki etkisi sayesinde gücünü hep korudu. 2011 devriminden sonra ise partinin gücü daha da arttı ve üyeleri ‘meşru’ olarak adlandırılan hükümette kilit bakanlıkları üstlendi.

Yemen Islah Partisi, liderinin Müslüman Kardeşler ile organik bir bağı olduğu iddialarını reddetse de, siyasi ve ideolojik olarak bu hareketin bir uzantısı sayılıyor. Tüzüğünde İslam’ın siyasî ve toplumsal ıslah yöntemi olduğu yazıyor. Halk da İslâm sloganı nedeniyle onu hükümetin İslami yüzü olarak görüyor. Ancak hakikat şudur ki; İslam, sadece dillerde dolaşan sloganlardan ibaret değildir, hayat için eksiksiz ve kapsamlı bir sistemdir ve bugün onu uygulayan hiçbir devlet yoktur. Zira günümüz dünyasına kapitalist ideoloji hükmetmektedir. İslam sloganı atan bu partiler ise, aslında demokrasi, cumhuriyet, mutlak özgürlükler, faiz (riba), anonim şirketler, toplumsal cinsiyet (gender), Birleşmiş Milletler sözleşmeleri, Evrensel İnsan Hakları Beyannamesi ile amel etmektedirler ve vatanseverlik gibi kapitalist ideolojiden fışkıran fikirleri savunmaktadırlar. Oysa vatanseverlik yozlaşmış ve düşük bir bağdır. İslâm’a aykırı fikirleri savunanların İslami slogan kullanması onları seküler olmaktan çıkarmaz. Onların İslam sloganını kullanmalarının tek amacı, dinlerine ve inançlarına sadık olan halkı kandırarak etraflarında toplamaktır.

El-Yedumi’nin konuşması incelendiğinde, seküler içeriği ve İslam’ın bir din ve devlet olarak bütüncül yapısından uzaklığı kolayca görülebilir. Partisini ‘demokratik yapının bir parçası’ olarak sunması, ‘vatan’ ve ‘milliyetçilik’ gibi kavramlara sıkça vurgu yapması, ‘cumhuriyetin egemenliği ve kazanımları’ndan bahsetmesi ve Birleşmiş Milletler gibi uluslararası kurumlara atıfta bulunması, bu seküler duruşun göstergeleridir. Bu nedenle insanların, İslam ile kapitalist ideoloji ve bu ideolojinin ürettiği kavramlar arasındaki ayrımı net bir şekilde görebilmeleri ve zihinlerindeki resmin berraklaşabilmesi için bazı konulara açıklık getirilmesi kaçınılmazdır.

Kapitalist ideoloji, dinin hayattan ayrılması esasına dayanır; bu fikir onun akidesini oluşturur. Bu fikri kaideye göre toplumsal düzeni insan belirler; bunun için de inanç, ifade, mülkiyet ve kişisel özgürlüklerin korunması esastır. Mülkiyet özgürlüğünün bir sonucu olarak da kapitalist ekonomik sistem doğmuştur. Dolayısıyla kapitalizm, bu ideolojinin en belirgin özelliği ve akidesinin en öne çıkan sonucu olmuştur. Bu nedenle, ‘bir şeyi en belirgin özelliğiyle isimlendirme’ prensibinden hareketle bu ideolojiye ‘Kapitalist İdeoloji’ adı verilmiştir. Bu ideolojinin ortaya çıkmasının kökeninde, Avrupa ve Rusya’daki Çarların ve kralların, dini, halkları sömürmek, onlara zulmetmek ve kaynaklarını tüketmek için bir araç olarak kullanmaları yatmaktadır. Bu amaçla din adamlarını da bir vasıta olarak kullanıyorlardı. Bu süreç, sert bir fikir çatışmasına yol açtı. Bu mücadelenin ortasında filozoflar ve düşünürler sahneye çıktı; kimisi dini kökten reddetti, kimisi ise dinin varlığını kabul etmekle birlikte hayata karıştırılmaması gerektiğini haykırdı.En sonunda, düşünürlerin çoğu ‘dini hayattan ayıralım’ fikrinde anlaştı. Bu da doğal olarak dinin devlet işlerinden ayrılması sonucunu doğurdu. Peki soruyoruz İslâm eksik midir de onu bırakıp yerine kapitalizmi alalım?! Yaptıkları şey ne kötü!

Kapitalist ideolojinin benimsediği demokrasi ise, insanın kendi nizamını kendisinin koyması ilkesinden kaynaklanır. Bu nedenle millet, egemenliğin kaynağıdır. Anayasaları ve kanunları yapan yasama yetkisi de dâhil olmak üzere devletteki tüm otoritelerin kaynağı halka devredildiği için, sistemleri o koyar, kendisini yönetmesi için yöneticiyi bir nevi hizmet akdi ile görevlendirir, dilediği zaman onu azleder ve yönetileceği sistemi kendisi belirler. Zira yönetim, halk ile yönetici arasında, halkın koyduğu sistemle yönetilmek üzere yapılmış bir hizmet sözleşmesidir. İslam’da ise yasamanın (teşriin) kaynağı vahiydir. Anayasalar ve kanunlar, beşerî yasa koyucular tarafından değil, müçtehitler tarafından gerçekleştirilen şer’i bir kavrayışla, sadece ve sadece vahyin nasslarından (metinlerinden) elde edilir. Bu nedenle İslam, egemenliği halka değil Şeriat’a vermiştir. Bu, İslam ile demokrasi arasında apaçık bir çelişkidir; Bir siyasetçi, İslam’ı inkâr ederse ve Allah’ın şeriatıyla hükmetmeyi emreden ve O’nun şeriatı dışındaki her şeyi reddetmeyi buyuran vahyin nasslarına isyan ederse ancak demokrat olabilir. Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyurdu:

وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللهُ فَأُوْلَـئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ“Allah’ın indirdiği ile hükmetmeyenler kâfirlerin ta kendileridir.” ^{[Maide 44]}

Savundukları ulusal bağ, insanla sınırlı olmayıp hayvanlarda ve kuşlarda da görülen bir bağdır; can, toprak ve ülke tehdit altına girdiğinde belirir, tehdit ortadan kalkınca sönümlenir. Dolayısıyla bu bağın, ilkel, duygusal ve geçici nitelikleri göz önüne alındığında, insan toplulukları için bir temel oluşturmaya uygun olmadığı ileri sürülebilir. Bu bağın temelinde, seküler bir sistemle yönetilen ve Sykes-Picot Anlaşması’nın çizdiği yapay sınırları meşruiyetinin temeli gören ulus devlete bağlılık yatmaktadır. Sykes-Picot, Müslümanların yurdunu zayıf devletçiklere böldü. Bu bölünme de, dünün tek ve köklü ümmetinin evlatları arasına nifak tohumları ekti, ayrılıkları haklı çıkarmak ve nefreti körüklemek için uydurma kimlikler yarattı. Vatanseverlik, İslam ümmeti için şer’i bir ölçüt değildir; zira vela yalnızca Allah’a ait olmalıdır. Günümüzdeki tanımıyla vatanseverlik, zalim hükümetlere ve laik sistemlere itaati meşrulaştırmak ve o kartondan devletçikleri korumak için kullanılmaktadır. Oysa İslam, Müslümanların birden fazla yöneticisi olmasını haram kılmış, hatta Müslümanların başında bir imam varken ortaya çıkan ikinci bir yöneticinin kellesinin uçurulmasını emretmiştir. Vatanseverlik, İslam beldelerinin birbirinden bağımsızlığını ve parçalanmışlığını tanıdı ve kökleştirdi. Ümmet tek bir bütün olmak yerine dağıldı ve zayıfladı. Sonuç olarak milliyetçilik, sömürgeciliğe kapı aralayan bir araç hâline geldi. Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyurdu:

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَن يَكْفُرُوا بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلَالاً بَعِيداً“Sana indirilen Kur’an’a ve senden önce indirilene inandıklarını iddia edenleri görmüyor musun? Tâğût’u tanımamaları kendilerine emrolunduğu hâlde, onun önünde muhakeme olmak istiyorlar. Şeytan da onları derin bir sapıklığa düşürmek istiyor.” ^{[Nisa 60]}

إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ“Şüphesiz bu, tek ümmet olarak sizin ümmetinizdir. Ben de Rabbinizim. Onun için sadece bana kulluk edin.” ^{[Enbiya 92]}

Sözde uluslararası hukukun kökeni, Osmanlı Hilâfeti’nin Avrupa’daki ilerleyişine karşı bir önlem olarak ortaya çıkmasına dayanır. Osmanlı Hilafet Devleti’nin cihat yoluyla Avrupa’da yayılması ve halkları monarşik ve ruhban sınıfı baskısından kurtarma misyonu, kıtadaki Haçlı kralları ve feodal güçleri tehdit etmiştir. Bu tehdide karşı geliştirilen hukuk, günümüzde de aynı misyonu devam ettiren Birleşmiş Milletler’in koruması altındadır. BM, sömürgeci planların uygulayıcısıdır ve son derece sorunlu bir geçmişe sahip bir kurumdur. Bu örgütün kuruluşu, İkinci Dünya Savaşı sonrası 1945’te ABD öncülüğünde San Francisco’da atılan imzalara dayanır. Tarihsel olarak bakıldığında BM, Milletler Cemiyeti’nin bir devamı niteliğindedir. Milletler Cemiyeti’nin kendisi de, kökeni 16. yüzyıl Avrupa’sında ‘İslam tehdidi’ne karşı oluşturulan ‘Uluslararası Aile’ye kadar uzanan bir yapının mirasçısıdır. Bugün Güvenlik Konseyi özellikle İslâm ve Müslümanlara karşı ABD’nin sömürgeci projelerine hizmet eden bir araçtır. Buna rağmen bazı çevreler, örgüte müracaat etmekte, himayesine sığınmakta ve mübelliğlerine başvurmaktadırlar. Akletmiyorlar mı?

Sonuç olarak İslâm, insanın yararını hak ve adaletle gözeten evrensel bir din ve düzendir. Vahiyle indirilmiş bir din ve nizamdır; eksiksiz ve tamdır, kendisine noksanlık ve zayıflık arız olmaz. Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyurdu:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِيناً “Bugün sizin dininizi kemâle erdirdim. Ve üzerinizdeki nimetimi tamamladım. Sizin için din olarak İslâm’dan razı oldum.” ^{[Maide 3]} Böylesine azametli bir evrensel sistem ve tastamam kâmil bir semavi din söz konusu iken, bir şahsın -Müslüman olması bir yana- onun bir yönetim mekanizmasından noksan olduğunu ve bu eksiğin beşerî menşeli bir sistemle ikmal edilmesi gerektiğini tasavvur etmesi nasıl mümkün olabilir?! Bu, zımnen bu dinin ve sistemin noksanlıkla itham edilmesi ve netice olarak da Allah Subhânehu ve Teâlâ’nın şu kavlinin tekzip edilmesi demek değil midir?

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ“Bugün dininizi sizin için kemale erdirdim.” ^{[Maide 3]} Eksiksiz ve mükemmel olanın, başka sistemlerle onarılmaya ihtiyacı olmaz. Bu yüzden Müslümanlar, yalnızca İslam’ın yönetim sistemi olan Hilafet’i benimsemeli ve onun dışındaki her şeyi bir kenara bırakmalıdır.

Ey Yemen halkı! Hizb-ut Tahrir olarak biz, sizi ve tüm Müslümanları, tüm samimiyetimiz, ihlasımız ve bilincimizle; BM yasaları ile demokrasi, laiklik ve cumhuriyet gibi Batılı kavramlarla amel etmek gerektiğini söyleyenlerden ve tertemiz dininizle çelişen taifecilik ve mezhepçilik ateşini körükleyenlerden uzak durmaya davet ediyoruz. Bununla birlikte sizleri, İslam’ı eksiksiz ve bütüncül bir şekilde uygulamak, İslami kimliğimizi muhafaza etmek ve Nübüvvet metodu üzere ikinci Raşidi Hilafet’in gölgesinde İslam’la yönetim nizamını yeniden kurma çalışmasına katılmak için bizimle birlikte çalışmaya çağırıyoruz. Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyurdu:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ“Ey iman edenler! Size hayat verecek şeylere sizi çağırdığı zaman, Allah ve Rasûlü’ne icabet edin.” ^{[Enfal 24]}

Hizb-ut Tahrir/ Sudan Vilayeti gençleri, Doğu Nil’de 17 Eylül 2025 Çarşamba günü öğle namazının ardından Sûk Sitte el-Vahda’daki büyük cami önünde bir protesto eylemi düzenledi. Eylemde, Müslümanlara Darfur’un koparılarak Sudan’ın bölünmesi planını engellemek için güçlü bir duruş çağrısı yapan dövizler taşındı.

Eylemde Müslümanlara bu komployu engelleme sorumluluklarını yerine getirmeleri için çağrı yapan bir bildiri okundu. Çağrı, alandaki katılımcılardan büyük ilgi gördü; öyle ki çok sayıda kişi durup okunan metni dikkatle dinledi.

İbrâhîm Usmân [Ebu Halîl]
حزب التحرير
Hizb-ut Tahrir
Sudan Vilayeti Resmi Sözcüsü

وَقُرْآناً فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَى مُكْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنْزِيلاً

“Biz Kur’an’ı, insanlara dura dura okuyasın diye âyet âyet ayırdık ve onu peyderpey indirdik.” [İsra 106] Ayeti Üzerinde Düşünmek

Kur’an bir defada inmemiştir, aksine olaylar ve durumlarla birlikte peyderpey inmiştir. Peki neden? Çünkü müminleri güçlendirmek ve onlara davetin yolunda adım adım nasıl ilerleyeceklerini öğretmek için. Nitekim Rasul Sallallahu Aleyhi ve Sellem acele etmemiş ve sonuçları hızla talep etmemiştir; aksine insanlara Kur’an’ı, عَلَى مُكْثٍ “Dura dura (ayet ayet, sure sure)” okumuştur. Yani gerçeklikler ve olaylarla birlikte parça parça inmiştir demektir ki böylece mümin biri sağlam bir temel oluşturabilsin ve basiret üzere bir toplum inşa edilebilsin.Vahyin inişindeki bu yaklaşım abes değildir, aksine büyük bir hikmet içindir; bu hikmet de kalpleri güçlendirmek, zihinleri doğru yola yönlendirmek ve İslam'ın taşıyıcılarını emaneti taşıyacak ve liderlik edecek şekilde yetiştirmektir.

Rasul Sallallahu Aleyhi ve Sellem, hemen sonuçları araştırmamış, aksine açıkça tebliğ etme, sürekli amel etme ve somut uygulama yolunu takip etmiştir; bu yüzden belirli zamanlarda insanlara Kur'an okuyor, onların sorunlara çözüm getiriyor, onların Allah ile bağını kuruyor ve onların üzerindeki cehaleti kaldırıyordu ki böylece onlar, dünyaya liderlik edecek adamlar haline gelebilsinler.

Bu ayet bizim önümüze gerçek değişim konusunda büyük bir kaide koymaktadır ki bu da gerçek değişimin, mevsimsel haykırışlar, duygusal heyecanlar veya mucizeleri beklemekle olmayacağı, aksine fikir üzerinde sebat etmek, ümmetle bilinçli bir şekilde kaynaşmak, davet metodu üzerinde sabretmek ve öğretileri açık olan Rabbani siyasi bir proje kapsamında çalışmakla olacağıdır.

Bugün ümmet, küfür sistemleri, yamalı çözümler ve uluslararası sistemden dilenmek arasında bocalayıp durmaktadır; oysa kendisine geri dönmemiz gereken ilk şey, Kur'an, sünnet ve bu ikisinin irşad ettiği sahabenin icması ve şerî illete dayalı kıyastır; ancak Kuran'a geri dönüşümüz, sadece mihraplarda okunan lafızlar ve ölüm anında okunan ayetler şeklinde değil, adımlarımızı yönlendiren bir metot, hayatımıza hükmeden bir anayasa ve devletimizi üzerine inşa ettiğimiz bir kaide şeklinde olmalıdır.

Ümmetin inşası, akliyet ve nefsiyet olarak İslami bir şahsiyet oluşturmak için olmalıdır ki bu şahsiyet ümmeti, sadece kendisiyle mezalimlerin kaldırılacağı, Allah'ın şeriatının tatbik edileceği, adaletin yeniden tesis edileceği ve yeryüzündeki mazlumlara yardım edileceği Nübüvvet Minhacı üzere Raşidi Hilafetin olduğu İslam Devleti'ni kurmak için ciddi bir şekilde çalışmaya yönlendirebilsin.

Ayrıca Allah'ın Rasulü Sallallahu Aleyhi ve Sellem, Mekke'de daveti taşımak için sabretmiş, ashabını hak üzere güçlendirmiş ve Allah ona Medine'de iktidar verinceye kadar güven içerisinde küfür ve batıl ile yüzleşmiştir ki bizim aynı çizgi üzerinde hareket etmemiz gerekir; yani İslam'ı bir risalet ve hayat nizamı olarak taşımalıyız ve yol ne kadar uzun olursa olsun ve ne kadar fedakarlık gerektirirse gereksin İslam'ı gerçeklikte ikame etmek için çalışmalıyız. İşte bu metot bize, değişimin aceleyle veya irticalen olmayacağını, aksine hak üzerinde sebat etmekle, Kur'an'ın anlamlarıyla eğitilmekle ve Allah zaferi bahşedene kadar örgütlü bir şekilde çalışmakla olacağını öğretmiştir.

Bugün bizim de bu yolu izlememiz gerekir:Yani Kuran'ı tefekkür ederek okumalıyız, anlamlarını kavramalıyız, onu insanlara bilinçli bir şekilde taşımalıyız ve Allah'ın istihlaf-egemenlik ve iktidar vaadi gerçekleşinceye ve İslam, Raşidi Hilafet Devleti yoluyla yeniden insanlığa liderlik edinceye kadar Rasul Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in sabrettiği gibi biz de sabretmeliyiz.

Allah Subhanehu ve Teala şöyle buyurmuştur: وَعْدَ اللَّهِ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ “Allah, içinizden, iman edip de salih ameller işleyenlere, yeryüzünde mutlaka egemen kılacağına dair vaatte bulunmuştur.” [Nur 55]Dolayısıyla vaat, temennilerle gerçekleşmez, aksine peygamberlerin yolu üzerinde olan samimi bir çalışmayla gerçekleşir; işte sade o zaman ümmet, tabii değil lider, zelil değil izzetli, düşmanlarına değil Rabbine ibadet edeceği sahih konumuna geri dönebilir.

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan

Müeyyid El-Râcihi